ამერიკის შეერთებული შტატების სახელმწიფო დეპარტამენტი 2023 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში [საანგარიშო პერიოდი 2022 წელი] ეგვიპტის შესახებ წერს, რომ შინაგან საქმეთა სამინისტრო ზედამხედველობს სამართალდამცავ და საშინაო უსაფრთხოების ორგანოებს, მათ შორის, საჯარო უსაფრთხოების სექტორის პოლიციას, ცენტრალური უსაფრთხოების ძალებს და ეროვნული უსაფრთხოების სააგენტოს.ქვეყნის მასშტაბით სამართალდცავითი ფუნქცია აკისრია საჯარო უსაფრთხოების სექტორის პოლიციას. ცენტრალური უსაფრთხოების ძალები იცავენ ინფრასტრუქტურას და პასუხისმგებელი არიან ხალხთა მასობრივი შეკრებების [ბრბოს] კონტროლზე. საშინაო საფრთხეებზე რეაგირება კონტრ-ტერორსტული საქმიანობა ეროვნული უსაფრთხოების სააგენტოს ფუნქციებია. სამოქალაქო ხელისუფლება უსაფრთოების ძალების ეფექტურ კონტროლს ახორციელებს. ვრცელდებოდა ინფორმაციები უსაფრთხოების ძალების მიერ ჩადენილი მრავალი დარღვევის შესახებ.

ადამიანის უფლებათა დარღვევების მნიშვნელოვან ფაქტებს შორისაა უკანონო და თვითნებური მკვლელობები, რომელსაც სამთავრობო აგენტები ან ტერორისტული ჯგუფები სჩადიან; ასევე, იძლებითი გაუჩნარებები სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახურების მხრიდან; წამება და არა-ადამიანური მოპყრობა ან სასჯელი; მძიმე და სიცოცხლისთვის საშიში საპატიმრო პირობები; თვითნებური დაპატიმრებები და დაკავებები.

ხელისუფლებამ ვერ შეძლო თანმიმდევრული ყოფილიყო დანაშაულის ჩამდენი მოხელეების დასჯის მიმართულებით, როგორც უსაფრთხოების სამსახურებში, ასევე ხელისუფლების სხვა შტოებში; განსაკუთრებით კორუფციის კუთხით. უმეტეს შემთხვევაში, მთავრობა სრულყოფილად არ იძიებს ადამიანის უფლებების დარღვევის შესახებ ბრალდებებს, მათ შორის ძალადობრივ ინციდენტებს უსაფრთხოების ძალების მონაწილეობით; რაც, თავის მხრივ, დაუსჯელობის გარემოს ქმნის.

მოსალოდნელი დემონსტრაციების წინ, პოლიცია საჯარო სივრცეებში აჩერებს ახალგაზრდებს და ამოწმებს მათ ტელეფონებს, რათა დააგინოს, მონაწილეობენ თუ არა ისინი პოლიტიკურ საქმიანობაში ან აკრიტიკებენ თუ არა მთავრობას. 25 იანვრის რევოლუციის წლისთავთან დაკავშირებით, პოლიციის ოფიცრები ამოწმედნენ ტაჰრირის სკვერის მიმდებარე ფარეხებს და მფლობელებს ეკითხებოდნენ ავტომობილებისა და მათი მძღოლების შესახებ. ღონისძიებასთან დაკავშირებით უფრო ინტენსიურად ხდებოდა ტელეფონების შემოწმება და საკონტროლო-გამშვები პუნქტების შექმნა.

სამოქალაქო სექტორის ორგანიზაციების ინფორმაციით, პოლიცია ხშირად ზეწოლას ახორციელებს გაუპატიურების და ოჯახში ძალადობის მსხვერპლებზე, რათა მან საჩივარი არ დაწერონ. პჯახში ძალადობას პოლიცია ხშირად მიიჩნევს პირად საქმედ, რომელიც ოჯახს შიგნით უნდა მოგვარდეს და საქმის აღძვრისგან თავს იკავებს. მედია და არასამთავრობო სექტორი მიიჩნევს, რომ პოლიციის მხრიდან სექსუალური შევიწროვება პრობლემას წარმოადგენს. 2022 წლის სექტემბერში პოლიციამ დააპატიმრა ჰელვანის პოლიციის დეპარტამენტის თანამშრომელი, რომელმაც ინტიმური ხასიათის ვიდეო გაუვრცელა ქალს, რომელმაც უარი განუცხადა მას დაქორწინებაზე.

ადგილობრივი უფლებადამცველი ჯგუფების ცნობით, პოლიცია ავიწროვებს ლგბტ+ პირებს; მათ შორის ადგილი, აქვს ფიზიკურ თავდასხმებს და ქრთამის გამოძალვას დაპატიმრების თავიდან არიდების სანაცვლოდ. პოლიცია იყენებს პაემნების აპლიკაციას ჰომოსექსუალი პირების გამოჭერისა და დაპატიმრების მიზნით.[1]

საერთაშორისო ორგანიზაცია „Amnesty International“ 2023 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში [საანგარიშო პერიოდი 2022 წელი] ეგვიპტის შესახებ წერს, რომ წამება კვლავ ფართოდ გავრცელებულია ციხეებში, პოლიციის განყოფილებებსა და უსაფრთხოების სამსახურის დაწესებულებებში. 2022 წლის იანვარში გავრცელდა ვიდეო, სადაც აღწერილი იყო პოლიციის მხრიდან ძალადობა კაიროში, ალ-სალამის პოლიციის პირველ განყოფილებაში. ვიდეოს გავრცელების შემდეგ, პოლიციამ გაასამართლა და 5 წლიდან სამუდამო პატიმრობამდე სასჯელებით დასაჯა 21 პატიმარი მამაკაცი, 1 ქალი და 1 ბიჭი, რომლებიც ვიდეოში ჩანდნენ; ასევე, ისინი „ტერორისტთა სიაში“ შეიყვანა. ხელოსუფლებამ არ ჩაატარა სრულყოფილი და მიუკერძოებელი გამოძიება პოლიციის მხრიდან ძალადობის თაობაზე და დამნაშავე პოლიციელების მიმართ სერიოზული საგამოძიებო ქმედებები არ განხორციელებულა.[2]

საერთაშორისო ორგანიზაცია „Human Rights Watch“ 2023 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში [საანგარიშო პერიოდი 2022 წელი] ეგვიპტის შესახებ წერს, რომ პოლიცია და ეროვნული უსაფრთოების სამსახურის წევრები განაგრძობენ ოპონენტების იძლებით გაუჩინარებებს არაოფიციალური დაკავების ცენტრებში, სადაც დაკავებულები ექვემდებარებიან წამებას აღიარებითი ჩვენების იძულების მიზნით.[3]

[1] ამერიკის შეერთებული შტატების სახელმწიფო დეპარტამენტი; ყოველწლიური ანგარიში ადამიანის უფლებების დაცვის პრაქტიკის შესახებ ეგვიპტეში – 2022 წელი; გამოქვეყნებულია 2023 წლის 20 მარტს; ხელმისაწვდომია ბმულზე:

[ნანახია 2023 წლის 22 მაისს]

[2] საერთაშორისო ორგანიზაცია „Amnesty International“; ყოველწლიური ანგარიში ადამიანის უფლებების დაცვის პრაქტიკის შესახებ ეგვიპტეში; გამოქვეყნებულია 2023 წლის 27 მარტს; ხელმისაწვდომია ბმულზე:

[ნანახია 2023 წლის 22 მაისს]

[3] საერთაშორისო ორგანიზაცია „Human Rights Watch“; ყოველწიური ანგარიში ადამიანის უფლებების დაცვის პრაქტიკის შესახებ ეგვიპტეში – 2022 წელი; გამოქვეყნებულია 2023 წლის 12 იანვარს; ხელმისაწვდომია ბმულზე:

[ნანახია 2023 წლის 22 მაისს]

2014 წელს გლობალურმა პოლიტიკის ანალიზის კორპორაციამ „RAND“ გამოქვეყნა კვლევა, რომელიც ისრაელის საჯარო უსაფრთხოების სამინისტროს, ფინანსთა სამინისტროსა და ისრაელის პოლიციის დაკვეთით განხორციელდა. ისრაელის სახელმწიფო უწყებებს სურდათ, შეესწავლათ ისრაელის პოლიციის ეფექტიანობა და ის თუ რამდენად კმაყოფილია ისრაელის მოსახლეობა პოლიციის საქმიანობით. კორპორაცია კვლევას 2 წლის განმავლობაში ახოცრიელებდა.

ისრაელის სახელმწიფოს პოლიცია პასუხისმგებელია შიგა პატრულირებასა და დანაშაულის პრევენციაზე; ასევე, საზღვრის, საგზაო მოძღაობის, ნარკოტიკული საშუალებების, ალკოფოლის და აალებადი საშუალებების პატრულირებაზე. ისრაელის პოლიცია პასუხისმგებელია დანაშაულის გამოძიებაზე, ანტი-კორუფციული დანაშაულის გამოძიებაზე; ასევე, ახორციელებს ეროვნული გადაუდებელი დახმარების ცხელი ხაზის ადმინისტრირებას. ისრაელის პოლიცია პასუხისმგებელია საშინაო კონრტ-ტერორისტულ ოპერაციებზე და მართავს ეროვნული გადაუდებელი დახმარების კრიზის ცენტრს. ისრაელის პოლიცია მართავს მოხალისეთა სამოქალაქო გვარდიას და მთლიანი სისხლის სამართლის სისტემაში, საქმეების 80%-ის შემთხვევაში, სისხლისსამართლებრივი დევნის განმახორციელებელია. ისრაელის პოლიციის საქმიანობის პოლიტიკას განსაზღვრავს საჯარო უსაფრთხოების სამინისტრო, რომელიც ასევე მეთვალყურეობს სახანძრო და საპატიმრო სერვისს, ისევე როგორც სხვადასხვა სათემო პროგრამას.

ისრაელის პოლიციის ავტორიზებული შემადგენლობა 29,300-ია, თუმცა რეალური ძალა შედარებით მცირეა. საერთო რაოდენობის დაახლოებით მეოთხედი მოკლევადიანი რეკრუტები არიან, ვინც ეროვნულ სამსახურს გადის; ასევე, მთლიანი ძალის ერთ მეოთხედს შეადგენს სასაზღვრო პოლიცია. ისრაელის პოლიცია აქტიურად იყენებს სამოქალაქო მოხალისეებს, რომლებიც პროფესიონალი პოლიციის მითითებების შესაბამისად ასრულებენ როგორც რუტინულ, ასევე სპეციალიზებულ ფუნქციებს. საერთო ჯამში საუბარია 36 ათასამდე მოხალისეზე. პოლიციაშ არის სამეთაური სისტემა, რომელიც ისრაელის თავდაცვის ძალების ანალოგიურია და პოლიციის კომისრებს აქვთ იგივე რანგის წოდება, რაც ისრაელის თავდაცვის ძალების გენერალური შტაბის უფროსს.

კვლევამ აჩვენა, რომ საზოგადოება ხედავს და აღიქვამს ბევრ დადებით და პოზიტიურ ელემენტს პოლიციის ქმედებებსა და ჩვევებში. ბევრი წყარო აღნიშნავს, რომ ისრაელის პოლიცია ეფექტურად ებრძვის ბევრი სახის დანაშაულს. ამავე დროს, საზოგადოებაში გამოიკვეთა უარყოფითი დამოკიდებულებებიც. ხალხში არის ისეთი აღქმაც, რომ პოლიცია ყოველთვის არ იქცევა პროფესიონალურად და ვერ უზრუნველყოფს შესაბამის დაცვას და უსაფრთხოებას. სხვადასხვა ფოკუს ჯგუფმა კვლევის დროს პოლიციის მიმართ შიშის ქონაზეც ისაუბრა. ნეგატიური დამოკიდებულების უმთავრესი გამომწვევი მიზეზი არის აღქმა, რომ პოლიცია განასხვავებს ეთნიკური ნიშნის მიხედვით.[1]

საერთაშორისო ადამიანის უფლებათა დამცველი ორგანიზაცია „Freedom House“ 2021 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში ისრაელის შესახებ წერს, რომ სასამართლო სისტემა ისრაელში დამოუკიდებელია და სასამართლო რეგულარულად იღებს მთავრობის საწინააღმდეგო გადაწყვეტილებებს. უზენაესი სასამართლო ისტორიულად გადამწყვეტ როლს თამაშობს უმცირესობების უფლებების დაცვაში და მუდმივად აუქმებს მთავრობის და პარლამენტის ისეთ გადაწყვეტილებებს, რომლებიც საფრთხეს უქმნის ადამიანის უფლებებს. სასამართლო პირდაპირი წესით განიხილავს პეტიციებს როგორც ისრაელის მოქალაქეებისგან, ასევე ღაზის სექტორისა და დასავლეთ სანაპიროს პალესტინელი რეზიდენტებისგან. ანგარიშში აღნიშნულია, რომ სახელმწიფო ძირითადად იცავს სასამართლოს გადაწყვეტილებებს.

ანგარიშის მიხედვით, საერთო ჯამში, სათანადო პროცედურული ნორმები გარანტირებულია ჩვეულებრივ საქმეებში; თუმცა უსაფრთხოებასთან დაკავშირებულ საქმეებში ეჭვმიტანილები სპეციალური სამართლებრივი რეგულაციების ობიექტები არიან. ასეთ დანაშაულებში ეჭვმიტანილების წინასწარი პატიმრობა შეიძლება გაგრძელდეს 6 თვემდე და ეს ვადა განახლდეს მრავალჯერ. 2020 წლის ბოლოსთვის ისრაელის საპატიმროებში 4279 პალესტინელი იმყოფებოდა, მათ შორის 357 ადმინისტრაციულ პატიმრობაში. ანგარიშის მიხედვით, ებრაელი მოქალაქეები, კერძოდ, აშკენაზები, ზოგადად პრაქტიკული პრივილეგიებით სარგებლობენ, ვიდრე დანარჩენი მოსახლეობა, მათ შორის საკანონმდებლო და სოციალურ-ეკონომიკურ საკითხებში. არაბი ან პალესტინელი მოქალაქეები აწყდებიან დე ფაქტო დისკრიმინაციულ მიდგომას განათლების, სოციალური მომსახურების და განსახლების საკითხებზე წვდომის მიმართულებებით.[2]

კანადის იმიგრაციისა და ლტოლვილთა საბჭო, ისრაელში პოლიციაში საჩივრის შეტანის წესისა და ეფექტიანობის შესახებ, 2015 წლის მარტში გამოქვეყნებულ ინფორმაციაში წერს, რომ ყველა მოქალაქეს შეუძლია შეიტანოს პოლიციაში საჩივარი, რომ ადგილი ჰქონდა დანაშაულებრივ ქმედებას. საჩივრის შეტანის წესი მთელი ქვეყნის მასშტაბით სტანდარტულია და მსხვერპლს, მოწმეს ან სხვა პირს შეუძლია საჩივარი შეიტანოს პოლიციის განყოფილებაში. მძმე დანაშაულის შემთხვევაში, მოქალაქეს შეუძლია ტელეფონით დაუკავშირდეს პოლიციას და განაცხადოს დანაშაულის შესახებ და პოლიცია საქმიდან გამომდინარე იღებს გადაწყვეტილებას, ოქმი განყოფილებაში შეავსოს თუ დანაშაულის ადგილზე. დანაშაულის შესახებ შეიძლება განაცხადოს ასევე მესამე პირმაც და პოლიციას მსხვერპლის სახელით აცნობოს კანონდარღვევის ფაქტის შესახებ. ანგარიშს მიხედვით, საჩვრის შეტანის ეფექტიანობის შესახებ ინფორმაცია მწირია. 2012 წელს ერთერთი ადგილობრივი მედია საშუალება წერდა, რომ ახალგაზრდა ამერიკელ ქალს, რომელიც ისრაელში ცხოვრობდა, რამატ განის პოლიციის განყოფილებაში უარი უთხრეს საჩივრის მიღებაზე, რომელიც სექსუალურ შევიწროვებას ეხებოდა. მიზეზად კი განყოფილებაშ გადატვირთულობა დაასახელეს. სტატიაშ ნათქვამი იყო, რომ როდესაც რედაქციამ მომხდარის შესახებ აცნობა რაიონის უფროს კომისარს, მან სთხოვა ქალბატონს კვლავ გამოცხადებულიყო პოლიციის განყოფილებაში, სადაც მას პრიორიტეტულად მოემსახურნენ და საჩვარი დააწერინეს.[3]

[1] RAND Corporation; Effective Policing for 21^st Century Israel; Jessica Saunders, Steven W. Popper, Andrew R. Morral, Robert C. Davis, Claude Berrebi, Kristin J. Leuschner, Shira Efron, Boaz Segalovitz, K. Jack Riley; Published: 14 February, 2014; available at:

[accessed on 12 October 2021]

[2] Freedom House: Freedom in the World 2021 – Israel, 3 March 2021

 (accessed on 12 October 2021)

[3] IRB – Immigration and Refugee Board of Canada: Israel: Requirements and procedures for a victim of crime to file a complaint with the police, including obtaining a copy of the complaint and effectiveness; mechanisms available to file a complaint against the police, including effectiveness (2012-February 2015) [ISR105088.E], 19 March 2015

 (accessed on 12 October 2021)

ევროპის თავშესაფრის მხარდაჭერის ოფისი (EASO) 2019 წლის მარტში გამოქვეყნებულ ანგარიშში ერაყის შესახებ წერს, რომ დაჯგუფება „ისლამურმა სახელმწიფომ“, ქალაქებისა თუ ტერიტორიების დაკავების შემდეგ, მიზანში ამოიღო ერაყის უსაფრთხოების ძალების და პოლიციის წევრები და მათთან ასოცირებული პირები. ისინი, ვინც ერთგულებას არ უცხადებდნენ დაჯგუფებას და მათ მიერ შექმნილ ე.წ. სახალიფოს, აწყდებოდნენ სხვადასხვა სახის სასჯელს, მათ შორის შესაძლო სიკვდილით დასჯასაც. დაჯგუფებამ გამოსცა „სინანულის სერტიფიკატი“, რომლის წარდგენასაც სთხოვდნენ მთავრობასთან ასოცირებულ პირებს მათი დაკავების დროს ან საკონტროლო-გამშვებ პუნქტებზე. დაჯგუფებამ გამოაქვეყნა ძებნილთა სია, სადაც იყვნენ უსაფრთხოების ძალების როგორც მოქმედი, ასევე ყოფილი წევრები ან მათთან ასოცირებული პირები, ვინც უარი თქვა „მონანიებასა“ და დაჯგუფების ერთგულებაზე.

მასობრივად სიკვდილით დასჯის ყველაზე ფართოდ ცნობილი მაგალითი შპაიერის ბანაკის ინციდენტია, რომელიც რელიგიურ კონტექსტს ატარებდა, თუმცა რელიგიური მოტივის მიღმა ბევრ სხვა შემთხვევასაც ჰქონდა ადგილი, როდესაც ერაყის უსაფრთხოების ძალების, სახალხო მობილიზაციის ძალებისა და პეშმერგას დატყვევებული წევრები მასობრივად დასაჯეს სიკვდილით. ასეთი მასობრივი მკვლელობები ხდებოდა 2014 წელს და დაჯგუფების წინააღმდეგ მიმდინარე სამხედრო კამპანიისას 2017 წელს. ერაყის უსაფრთხოების ძალების მოსულის დაბრუნების სამხედრო ოპერაციისას უსაფრთხოების ძალების ბევრი წევრი და ბევრი პოლიციელი იქნა გატაცებული, ნაწამები, დატყვევებული ან მოკლული იმის გამო, რომ ისინი ერაყის უსაფრთხოების ძალების წევრები იყვნენ. წყაროების ინფორმაციით, ამ პერიოდში გატაცებული უსაფრთხოების ძალებისა და პოლიციის ყოფილი წევრების უმეტესობა დაჯგუფებამ მოკლა. 2018 წელს, დაჯგუფება „ისლამური სახელმწიფოს“ მიერ ადრე კონტროლირებად ტერიტორიაზე არაერთხელ აღმოაჩინეს მასობრივი საფლავები.

„ისლამური სახელმწიფოს“, როგორც ტერიტორიული ერთეულის, კოლაფსის შემდეგ, დაჯგუფებამ განაგრძო უსაფრთხოების ძალების წევრებზე იერიშები, უკვე საბრძოლო მდგომარეობების მიღმა. მოსახლეობაში ქაოსის დანერგვის მიზნით, სამიზნეები გახდნენ ის სამოქალაქო პირებიც, რომლებიც თანამშრომლობდნენ უსაფრთხოების ძალებთან ან ხელისუფლებასთან. დაჯგუფება ასეთ იერიშებს სახალხო მობილიზაციის ძალების წინააღმდეგ მოქმედებად აფასებდა. წყაროები აღნიშნავენ, რომ დაჯგუფების ძირითად სამიზნეს უსაფრთხოების ძალები, სახალხო მობილიზაციის ძალები და რიგ შემთხვევებში სამთავრობო ოფიციალური პირები წარმოადგენდნენ.

2014 წლიდან მოყოლებული და 2018 წელსაც წყაროების მიერ ათობით ინციდენტი იქნა აღწერილი, როდესაც დაჯგუფების მხრიდან სამიზნეს უსაფრთხოების ძალების პირადი შემადგენლობა, ადგილობრივი გასამხედროებული ჯგუფების წევრები (რომლებიც წინააღმდეგობას უწევდნენ დაჯგუფება „ისლამურ სახელმწიფოს“) და ადგილობრივი პოლიციის თანამშრომლები წარმოადგენდნენ.[1]

ევროპის თავშესაფრის მხარდაჭერის ოფისი (EASO) 2019 წლის ივნისში გამოქვეყნებულ ანგარიშში ერაყის შესახებ წერს, რომ როდესაც დაჯგუფება „ისლამურმა სახელმწიფომ“ 2014 წელს ერაყის ტერიტორიის დიდ ნაწილზე დაამყარა კონტროლი, მათი სამიზნე გახდა მათი წესების მოწინააღმდეგეთა ფართო სპექტრი, მათ შორის უსაფრთხოების ძალების პირადი შემადგენლობა, რომელიც რისკავდა ყოფილიყო გატაცების მსხვერპლი ან მოკლული დაჯგუფების მიერ. ერაყის უსაფრთხოების ძალების, სახალხო მობილიზაციის ძალების, პეშმერგასა და ადგილობრივი პოლიციის წევრები კვლავ მთავარ სამიზნეს წარმოადგენენ დაჯგუფებისთვის. 2018 წლის განმავლობაში დაჯგუფება განაგრძობდა ასიმეტრიულ იერიშებს უსაფრთხოების ძალების პირადი შემადგენლობის წინააღმდეგ ჩრდილოეთ და ჩრდილო-ცენტრალურ (ნინევა, სალაჰადინი და კირკუკი) და ცენტრალურ (დიალა, ანბარი და ბაღდადი) ერაყში. ქმედებები, რომლებიც ასეთი პროფილის ადამიანების მიმართ ხორციელდება არის იმდენად მწვავე ხასიათის, რომ შეიძლება გაუტოლდეს დევნას. თუმცა, მას შემდეგ, რაც დაჯგუფების სამოქმედო შესაძლებლობები მნიშვნელოვნად შესუსტდა, აღნიშნული პროფილის ადამიანებისთვის დაჯგუფებისგან მომავალი საფრთხე გასულ წლებთან შედარებით შემცირდა. შესაბამისად, აღნიშნული პროფილის ყველა ადამიანი არ დგას დევნის რეალური საფრთხის მაღალი რისკის წინაშე.

2018 წლიდან „ისლამური სახელმწიფოს“ ფოკუსმა დიდწილად იცვალა მიმართულება და ორიენტირი გახდა ადგილობრივი ხელისუფლება. სოფლის ლიდერებზე იერიშების მიზანი იყო კონკრეტული რაიონების მოსახლეობისგან დაცლა. 2018 წლის განმავლობაში მრავალი ფაქტი დაფიქსირდა, როდესაც ადგილობრივი ხელისუფლების წარმომადგენელი, ტომების ლიდერები, სოფლის ლიდერები და სხვა პირები დაჯგუფების წევრებმა გაიტაცეს და მოკლეს. ქმედებები, რომლებიც ასეთი პროფილის ადამიანების მიმართ ხორციელდება არის იმდენად მწვავე ხასიათის, რომ შეიძლება გაუტოლდეს დევნას. თუმცა, მას შემდეგ, რაც დაჯგუფების სამოქმედო შესაძლებლობები მნიშვნელოვნად შესუსტდა, აღნიშნული პროფილის ადამიანებისთვის დაჯგუფებისგან მომავალი საფრთხე გასულ წლებთან შედარებით შემცირდა. შესაბამისად, აღნიშნული პროფილის ყველა ადამიანი არ დგას დევნის რეალური საფრთხის მაღალი რისკის წინაშე.[2]

[1] EASO – European Asylum Support Office: Iraq; Targeting of Individuals, March 2019

 (accessed on 29 January 2020)

[2] EASO – European Asylum Support Office: Country Guidance: Iraq; Guidance note and common analysis, June 2019

 (accessed on 29 January 2020)