აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტის მიერ 2021 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში იორდანიაში ადამიანის უფლებების შესახებ წერია, რომ იმის მიუხედავად, რომ ქვეყანაში ნებაყოფლობით ერთსქესიანი სექსუალური ურთიერთობა მოზრდილებში უკანონო არ არის, გავრცელებულია LGBTI თემის წარმომადგენლების მიმართ საზოგადოებრივი დისკრიმინაცია. აღნიშნული თემის წარმომადგენლები გამხდარან ძალადობის, მათ შორის გაუპატიურების, მსხვერპლნი. გარდა ამისა, ხელისუფლებას შეუძლია LGBTI თემის წარმომადგენლების დაპატიმრება საზოგადოებრივი წესრიგისა ან მორალური სტანდარტების დარღვევისთვის.

ანგარიშის მიხედვით, ტრანსგენდერი პირები არიან განსაკუთრებით დაუცველები ძალადობის, მათ შორის სექსუალური ძალადობის, მიმართ. LGBTI თემის წარმომადგენლები აცხადებენ, რომ მათ მიმართ არსებობს დისკრიმინაცია დასაქმების, საცხოვრებელის, განათლებისა და საჯარო მომსახურების სფეროებში.

იორდანიის კანონი არ კრძალავს დისკრიმინაციას LGBTI თემის წარმომადგენლების მიმართ. ამის მიუხედავად, ანგარიშში მითითებულია, რომ ზოგიერთ შემთხვევაში სახეზე იყო ხელისუფლების მხრიდან სათანადო რეაგირებაც.

აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტი ასევე წერს, რომ LGBTI თემის სხვა წარმომადგენლები თავს იკავებენ სამართლებრივ სისტემაში ჩართვისგან, რაც გამოწვეულია შიშით, რომ მათი სექსუალური ორიენტაცია ან გენდერული იდენტობა პოლიციის მხრიდან მტრულ რეაქციას გამოიწვევდა ან გამოყენებული იქნებოდა მათი ან მათი ოჯახების საჯაროდ შერცხვენისთვის.

აღსანიშნავია ისიც, რომ მედიის კომისიამ ქვეყანაში აკრძალა წიგნები, რომლებიც შეიცავდა ინფორმაციას LGBTI თემის შესახებ.

ანგარიშში ასევე მითითებულია, რომ LGBTI თემის წარმომადგენლები ტოვებდნენ ქვეყანას იმის შიშით, რომ მათი ოჯახი მათ გენდერული იდენტობის გამო მოკლავდა.^[1]

“Human Rights Watch”-ის მიერ 2022 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში იორდანიაში ადამიანის უფლებების შესახებ წერია, რომ ქვეყანაში არ არსებობს კანონი, რომელიც ექსპლიციტურად სჯის ერთსქესიან ურთიერთობებს. იორდანიის სისხლის სამართლის კოდექსი შეიცავს ბუნდოვან ნორმას „ამორალურობის“ შესახებ, რომლის გამოყენებაც შესაძლებელია სექსუალური და გენდერული უმცირესობების შევიწროებისთვის.

გარდა ამისა ანგარიშში წერია, რომ LGBTI თემის წარმომადგენლები, რომლებიც აივ დადებითი პირები არიან, ექვემდებარებიან დისკრიმინაციას სამედიცინო სფეროში, ყოველგვარი სამართლებრივი დაცვის გარეშე.^[2]

“Freedom House”-ის მიერ 2021 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში იორდანიაში ადამიანის უფლებების შესახებ წერია, რომ LGBTI თემის წარმომადგენლების მიმართ დისკრიმინაცია გავრცელებულია და მოიცავს ძალადობის საფრთხეს, მიუხედავად იმისა, რომ ქვეყნის კანონმდებლობით ნებაყოფლობითი ერთსქესიანი ურთიერთობა კონკრეტულად აკრძალული არ არის. აღსანიშნავია ის ფაქტიც, რომ ხელისუფლებამ უარყო იმ არასამთავრობო ორგანიზაციათა რეგისტრაცია, რომლებიც მხარს უჭერენ LGBTI თემის უფლებებს.^[3]

[1] აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტი – ანგარიში ადამიანის უფლებების შესახებ – იორდანია; გამოქვეყნებულია 2021 წლის 30 მარტს; ხელმისაწვდომია ბმულზე:

[ნანახია 2022 წლის 4 მარტს]

[2] Human Rights Watch – ანგარიში ადამიანის უფლებების შესახებ – იორდანია; გამოქვეყნებულია 2022 წლის 13 იანვარს; ხელმისაწვდომია ბმულზე:

[ნანახია 2022 წლის 4 მარტს]

[3] Freedom House – ანგარიში პოლიტიკური უფლებებისა და სამოქალაქო თავისუფლებების შესახებ – იორდანია; გამოქვეყნებულია 2021 წლის 3 მარტს; ხელმისაწვდომია ბმულზე:

[ნანახია 2022 წლის 4 მარტს]

აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტი 2021 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში [საანგარიშო პერიოდი 2020 წელი] ეგვიპტის შესახებ წერს, რომ ქვეყნის კონსტიტუცია რწმენის აბსოლუტურ თავისუფლებას აღიარებს. რელიგიური რიტუალების პრაქტიკის თავისუფლება და სალოცავი ადგილების დაფუძნება [ე.წ. აბრაამისეული რელიგიის მიმდევრებისთვის] კანონით რეგულირდება. კონსტიტუციის მიხედვით, ეგვიპტის მოქალაქეები კანონის წინაშე თანასწორნი არიან და დისკრიმინაციული მოპყრობა და სიძულვილის გაღვივება რაიმე, მათ შორის რელიგიური, ნიშნით, კანონით დასჯადი ქმედებაა. ისლამი სახელმწიფო რელიგიია და ისლამური შარიათის პრინციპები კანონმდებლობის მთავარი წყაროა. ხელისუფლება ოფიციალურად აღიარებს სუნიტურ ისლამს, ქრისტიანობას და იუდაიზმს და მხოლოდ აღნიშნული რელიგიების მიმდევრებს აძლევს უფლებას, ააშენონ სალოცავები და საჯაროდ აღასრულონ რელიგიური რიტუალები.

2020 წლის მარტში მუსლიმმა მეცნიერმა, დოქტორი ჰაითამ ტალაატი, გამოქვეყნა ვიდეო, სადაც ათეისტებს სოციალურად გარიყულებს, ურწმუნოებს და განდგომილებს უწოდებდა და ამბობდა, რომ ისინი ტერორისტებსა და შეიარაღებულ მძარცველებზე უარესები არიან. ეგვიპტეში ათეისტების რაოდენობის შესახებ სარწმუნო ცნობები ხელმისაწვდომი არაა. 2020 წლის 21 ივნისს, ალექსანდრიის სააპელაციო სასამართლომ წარმოებაში არ მიიღო ათეისტი აქტივისტი და ბლოგერი ანას ჰასანის საჩივარი. მას 27 თებერვალს 3-წლიანი პატიმრობა მიესაჯა და 300 ათასი ფუნტის [19,100 აშშ დოლარი] ოდენობის ჯარიმა დაეკისრა სოციალურ ქსელში „Facebook“ გვერდის „ეგვიპტელი ათეისტები“ მართვისთვის. ხელისუფლებამ ჰასანი 2019 წელს ათეისტური იდეებისა და „ღვთაებრივად გამოცხადებული რელიგიების“ კრიტიკისთვის დააპატიმრა.

2018 წელს ეგვიპტის პრეზიდენტი ალ-სისიმ განაცხადა, რომ ყველას აქვს უფლება სწამდეს ღმერთი ისე, როგორც ამას თავად ხედავს ან საერთოდაც არ სწამდეს არაფრის. მიუხედავად ამისა, ძალისხმევა, რომელიც ათეიზმის წინააღმდეგ ბრძოლისკენაა მიმართული, ხშირად სარგებლობს ოფიციალური პირების მხარდაჭერით. 2019 წელს, ალ-აზჰარის მეჩეთმა, თავის ელექტრონული ფატვის ცენტრში, დააფუძნა „ათეიზმის წინააღმდეგ ბრძოლისა“ და „ახალგაზრდების ურწმუნობაში ჩავარდნისგან“ დაცვის მიმართულება [Bayan]. აღნიშნული მიმართულება სოციალურ ქსელებში აქვეყნებდა ათეიზმის კრიტიკულ განცხადებებს და 25 აგვისტოს, სასწავლო პროგრამის ფარგლებში, მოაწყო სამუშაო შეხვედრა ათეიზმისა და ათეიზმის იდეების მიმდევართა მიმართ მოპყრობის მთავარი მეთოდების შესახებ.

2020 წლის 6 თებერვალს უსაფრთხოების სამსახურმა დააპატიმრა აჰმედ საბაიე [ვიდეო პლატფორმის „Youtube“ რელიგიური თემატიკის არხის (404 ათასი გამომწერით) ადმინისტრატორი]. საბაიე აქვეყნებდა ვიდეოებს, სადაც ქრისტიანულ დოქტრინაზე მსჯელობდა, ტოვებდა კომენტარებს ათეიზმის შესახებ პოსტებზე და განიხილავდა ისლამს. 29-დღიანი დაკავების შემდეგ, ხელისუფლებამ ის ბრალის წაყენების გარეშე გაათავისუფლა. 27 ნოემბერს ის ხელახლა დააპატიმრეს [მას შემდეგ, რაც გამოაქვეყნა ვიდეო, სადაც ის ბიბლიასა და ქრისტიანულ დოქტრინას განიხილავდა] და ბრალი წაუყენეს მცდარი ინფორმაციის წაკითხვისა და სოციალური მედიის არასათანადოდ გამოყენების გამო.

2020 წლის 16 ივნისს, ფატვის გამომცემი 4 ავტორიზებული დაწესებულებიდან ერთერთმა, რელიგიური განკარგულებების სახლმა „დარ ალ-იფტა“, ეგვიპტელი ლესბოსელი აქტივისტისა და მწერლის სარა ჰეგაზის [რომელიც, სავარაუდოდ, ათეისტიც იყო] თვითმკვლელობის შემდეგ, განცხადებების სერია გამოაქვეყნა. „დარ ალ-იფტა“ წერდა, რომ „ყველა ღვთიური რელიგია“ გმობს ჰომოსექსუალიზმს და რომ ათეიზმი „ინტელექტუალური პრობლემა“ და „ფსიქოლოგიური დაავადებაა“, რომელსაც მკურნალობა სჭირდება. განცხადებაში ასევე ეწერა, რომ მუსლიმები, ვინც „დარწმუნებით“ ამბობენ ვინმეზე, რომ ის სამოთხეში ვერ მოხვდება, ცდებიან, რადგან მხოლოდ ალაჰს შეუძლია განსაჯოს, ვინ მოხვდება სამოთხეში და ვინ არა.[1]

საერთაშორისო ორგანიზაცია „Freedom House“ 2021 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში [საანგარიშო პერიოდი 2020 წელი] ეგვიპტის შესახებ წერს, რომ მიუხედავად კონსტიტუციით აღიარებული რელიგიის თავისუფლების აბსოლუტური უფლებისა, ათეისტები და რელიგიური უმცირესობები აწყდებიან დევნას და ძალადობას, კერძოდ კი ქრისტიანი კოპტები, რომლებიც იძულებითი გადაადგილების, ფიზიკური თავდასხმების, ასაფეთქებელი მოწყობილობებით იერიშებისა და სალოცავების აშენების აკრძალვების ობიექტები ხდებიან.[2]

საერთაშორისო ორგანიზაცია „Amnesty International“ 2021 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში [საანგარიშო პერიოდი 2020 წელი] ეგვიპტის შესახებ წერს, რომ მუსლიმი უმცირესობა, ათეისტები და ქრისტიანები სისხლისსამართლებრივი დევნის ობიექტები ხდებიან ღვთისგმობის ან ტერორიზმთან დაკავშირებული ბრალდებებით.[3]

აღსანიშნავია, რომ ზემოაღნიშნული წყაროები, მიუხედავად იმისა, რომ ათეიზმის მიმდევრებს ახსენებენ რელიგიის თავისუფლების შეზღუდვის ფაქტებზე საუბრისას, ანგარიშებში არ არის აღწერილი არცერთი შემთხვევა, როდესაც კონკრეტულად ათეიზმის მიმდევარი გახდა ფიზიკური ძალადობის ან სამართლებრივი პასუხისმგებლობის ობიექტი.

გაერთიანებული სამეფოს საშინაო საქმეთა ოფისი 2020 წლის დეკემბერში გამოქვეყნებულ ანგარიშში ეგვიპტის შესახებ წერს, რომ ქვეყნის კანონმდებლობაში არ არის მკაფიო ჩანაწერი, რომელიც კონკრეტულად ჰომოსექსუალიზმს აკრძალავს; თუმცა, აღნიშნული თემა მკაცრ სოციალურ ტაბუს წარმოადგენს. ლგტბ თემის თითქმის სრული უმრავლესობა საკუთარ იდენტობას მალავს, რამდენადაც ეს შეუძლია; თუ პირის იდენტობა გამჟღავნდება ან მის მიმართ ეჭვი გაჩნდება, როგორც ურბანულ, ასევე პერიფერიულ რაიონებში, მნიშვნელოვანი მტრული დამოკიდებულების წინაშე აღმოჩნდება.[4]

საერთაშორისო ორგანიზაცია „Freedom House“ 2021 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში [საანგარიშო პერიოდი 2020 წელი] ეგვიპტის შესახებ წერს, რომ დისკრიმინაციული მოპყრობა ქალების, ლგბტ თემის და სხვა ჯგუფების მიმართ, სერიოზულ პრობლემად რჩება. ქალები, ქრისტიანები, შიიტი მუსლიმები და ლგბტ პირები აწყდებიან დისკრიმინაციას და შეზღუდვებს პოლიტიკურ ცხოვრებაში მონაწილეობის კუთხით. 2017-2020 წლებში ლგბტ თემის 13 წარმომადგენელი მისცეს პასუხისგებაში. პოლიციის ოფიცრების მიერ დაკავების შემდეგ, ისინი გახდნენ წამების მსხვერპლნი, მათ მიმართ გამოიყენეს „ქალწულობის ტესტი“ და სხვა სახის სექსუალური ძალადობა; უარი უთხრეს სამედიცინო დახმარებასა და სამართლებრივ კონსულტანტთან შეხვედრაზე.[5]

აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტი 2021 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში [საანგარიშო პერიოდი 2020 წელი] ეგვიპტის შესახებ წერს, რომ ხელისუფლება არ იყენებს ანტი-დისკრიმინაციულ კანონმდებლობას ლგბტ თემის დასაცავად. სამართლებრივი დისკრიმინაცია და სოციალური სტიგმა ლგბტ პირებს საკუთარი უფლებების საჯაროდ დაცვის საშუალებას არ აძლევს. სექსუალური ორიენტაციისა და გენდერული იდენტობის გამო დასაქმების, განსახლების, მოქალაქეობის, განათლებისა და თუ ჯანდაცვის კუთხით დისკრიმინაციის შესახებ ინფორმაცია ხელმისაწვდომი არაა; თუმცა, მთავრობა შესაძლო დიკრიმინაციის წინააღმდეგ ძალისხმევას არ იჩენს. წყაროების ინფორმაციით, ადგილი ჰქონდა ლგბტ პირების დაპატიმრებებსა და შევიწროვებებს. დაპატიმრების თავიდან აცილების სანაცვლოდ, ლგბტ პირებს აიძულებენ, სხვა ლგბტ პირების შესახებ ინფრომაციის მიწოდებას.

წყაროების ცნობით, ხელისუფლება იყენებს სოციალურ მედიას, გაცნობის საიტებს და სატელეფონო აპლიკაციებს ლგბტ პირებად მიჩნეულთა მახეში გასაბმელად. იქიდან გამომდინარე, რომ ბევრი საჯარო სივრცე, სადაც ლგბტ თემისთვის უსაფრთხო გარემო იყო შექმნილი, უკანასკნელ წლებში დაიხურა, როგორც თავად ლგბტ პირები აღნიშნავენ, აღნიშნული მეთოდი ეფექტურად მუშაობს. ლგბტ უფლებათა დამცველი ორგანიზაციების ინფორმაციით, 2019 წელს, ეგვიპტეში 92 ლგბტ პირი დააპატიმრეს, რომელთაგან შვიდი იძულებითი გამოკვლევის მსხვერპლი გახდა.[6]

[1] აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტი; ყოველწლირი ანგარიში რელიგიის თავისუფლების პრაქტიკის შესახებ ეგვიპტეში – 2020 წელი; გამოქვეყნებულია 2021 წლის 12 მაისს; ხელმისაწვდომია ბმულზე:

[ნანახია 2022 წლის 8 თებერვალს]

[2] საერთშორისო ორგანიზაცია „Freedom House“; ყოველწლიური ანგარიში პოლიტიკური უფლებებისა და სამოქალაქო თავისუფლებების შესახებ ეგვიპტეში – 2020 წელი; გამოქვეყნებულია 2021 წლის 3 მარტს; ხელმისაწვდომია ბმულზე:

[ნანახია 2022 წლის 8 თებერვალს]

[3] საერთაშორისო ორგანიზაცია „Amnesty International“; ყოველწლიური ანგარიში ადამიანის უფლებების დაცვის პრაქტიკის შესახებ ეგვიპტეში – 2020 წელი; გამოქვეყნებულია 2021 წლის 7 აპრილს; ხელმისაწვდომია ბმულზე:

[ნანახია 2022 წლის 8 თებერვალს]

[4] გაერთიანებული სამეფოს საშინაო საქმეთა ოფისი; წარმოშობის ქვეყნის შესახებ ინფორმაცია – ეგვიპტე; გამოქვეყნებულია 2020 წლის დეკემბერში; ხელმისაწვდომია ბმულზე:

[ნანახია 2022 წლის 8 თებერვალს]

[5] საერთშორისო ორგანიზაცია „Freedom House“; ყოველწლიური ანგარიში პოლიტიკური უფლებებისა და სამოქალაქო თავისუფლებების შესახებ ეგვიპტეში – 2020 წელი; გამოქვეყნებულია 2021 წლის 3 მარტს; ხელმისაწვდომია ბმულზე:

[ნანახია 2022 წლის 8 თებერვალს]

[6] აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტი; ყოველწლიური ანგარიში ადამიანის უფლებების დაცვის პრაქტიკის შესახებ ეგვიპტეში – 2020 წელი; გამოქვეყნებულია 2021 წლის 30 მარტს; ხელმისაწვდომია ბმულზე:

[ნანახია 2022 წლის 8 თებერვალს]

საერთაშორისო ორგანიზაცია „Amnesty International“-ის მიერ 2021 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში [საანგარიშო პერიოდი 2020 წელი] ადამიანის უფლებათა მდგომარეობის შესახებ ფილიპინებში წერია, რომ 2020 წლის თებერვალში ქალაქ მაკატის პოლიციის ქმედებამ პროტესტი გამოიწვია, როდესაც მათ 67 პიროვნების „პროფილირება“ მოახდინეს, როგორც „Oplan X-men”, რომელიც მიმართული იყო ტრანსგენდერი ქალების წინააღმდეგ.

იმავე წლის აპრილში, სამი LGBTI პირი დაექვემდებარა ადგილობრივი მთავრობის მხრიდან დამამცირებელ მოპყობას, რაც გამოიხატა სექსუალური ხასიათის ქმედებების შესრულებაში, როგორც სასჯელი COVID-19-ის გამო დაწესებული კომენდანტის საათის სავარაუდო დარღვევისთვის.

2020 წლის დეკემბერში სენატის პანელმა დაამტკიცა კანონპროექტი, რომელიც მიზნად ისახავს სექსუალური ორიენტაციის, გენდერული იდენტობისა და გამოხატვის საფუძველზე დისკრიმინაციისა და ძალადობის აკრძალვას.[1]

აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტის მიერ 2021 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში [საანგარიშო პერიოდი 2020] ადამიანის უფლებების შესახებ ფილიპინებში წერია, რომ ქვეყნის კანონმდებლობა არც კრიმინალიზებას უკეთებს ზრდასრულთა შორის ნებაყოფლობით ერთსქესიანთა სექსუალურ ქცევას და არც კრძალავს სექსუალური ორიენტაციისა და გენდერული იდენტობის საფუძველზე დისკრიმინაციას. ფილიპინების თვრამეტმა ქალაქმა, ექვსმა პროვინციამ, სამმა ადგილობრივმა თვითმართველობამ (barangay) და ერთმა მუნიციპალიტეტმა მიიღო ანტი დისკრიმინაციული განკარგულების ვერსია, რომელიც იცავს LGBTI პირების უფლებებს (lesbian, gay, bisexual, and transgender), გარდა intersex უფლებებისა.

ქვეყნის ოფიციალური პირები კრძალავენ ტრანსგენდერი პირების მიერ პასპორტის აღებას, რომლებიც მათ გენდერულ იდენტობას გამოხატავს.

ოფიციალური ორგანოები გენდერს დაბადებისას ბეჭდავენ, როგორც ეს პირის დაბადების მოწმობაში და პასპორტშია მითითებული. შესაბამისად, ეს პრობლემებს უქმნის ტრანსგენდერ პირებს მოგზაურობისას, კონკრეტულად კი მათ უარს ეუბნებიან თვითმფრინავში ასვლაზე.

ადგილობრივი არასამთავრობო ორგანიზაციები აცხადებენ, რომ ფიქსირდება LGBTI პირების მიმართ დისკრიმინაციის ფაქტები. მათ შორის დასაქმების, განათლების, ჯანდაცვის და სოციალური მომსახურების სფეროებში.

2020 წლის ივნისში მანილაში პოლიციამ LGBTI ღირსების მარშის 20 მომიტინგე დააკავა, ჯანდაცვის უსაფრთხოების პროტოკოლის დარღვევისთვის, ქვეყნის მასშტაბით არსებული კარანტინის დროს.[2]

საერთაშორისო ორგანიზაცია „Freedom House”-ის მიერ 2021 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში პოლიტიკური უფლებებისა და სამოქალაქო თავისუფლებების შესახებ ფილიპინებში წერია, რომ ნორმები, რომლებიც არეგულირებს თანასწორ მოპყრობას, არათანმიმდევრულად არის დაცული და ზოგიერთი ჯგუფი საერთოდ სამართლებრივ დაცვას არის მოკლებული.

LGBTI პირები აწყდებიან მიკერძოებულ დამოკიდებულებას დასაქმების და განათლების სფეროებში.

ანგარიშში ასევე წერია, რომ ანტი-დისკრიმინაციული კანონპროექტი, რომელიც ქვედა პალატამ 2017 წელს მიიღო, წინ არ წასულა. ამის მიუხედავად, რამდენიმე ქალაქმა, მათ შორის მანილამ, 2020 წლის ოქტომბერში მიიღო განკარგულება, რომელიც აღიარებს LGBTI უფლებებს და კრძალავს დისკრიმინაციას.

ეროვნული კანონმდებლობის არარსებობის გამო დაბადების საიდენტიფიკაციო დოკუმენტების შეცვლა შეუძლებელია, თუმცა 2008 წელს უზენაესმა სასამართლომ დასაშვებად ცნო intersex ინდივიდის სარეგისტრაციო დოკუმენტების შეცვლა, რათა ასახულიყო მისი სასურველი სახელი და სქესი.

ანგარიშში ასევე მითითებულია, რომ ქვეყანაში კანონმდებლობა არ ზღუდავს სპეციფიკური ჯგუფების პოლიტიკურ პროცესში მონაწილეობას. გარდა ამისა, ქვეყნის კონსტიტუციით გარანტირებულია საჯარო სამსახურზე თანაბარი ხელმისაწვდომობის შესაძლებლობა. ამის მიუხედავად, ქვეყანაში პოლიტიკური დინასტიების დომინირება დაბრკოლებას წარმოადგენს ზოგიერთი ჯგუფის პოლიტიკური უფლებების განხორციელებისთვის.[3]

ავსტრალიის მთავრობის საგარეო საქმეთა და ვაჭრობის დეპარტამენტი ფილიპინების შესახებ ანგარიშში წერს, რომ ფილიპინები ერთ-ერთი ყველაზე ტოლერანტული ქვეყანაა აზიაში LGBTI პირების მიმართ.

 

ანგარიშის მიხედვით ქვეყნის კანონმდებლობა არ კრძალავს ზრდასრულთა შორის ნებაყოფლობით ერთსქესიანთა სექსუალურ ურთიერთობებს და LGBTI თემის წინაშე მდგარი საკითხები საჯაროდ განიხილება.

მიუხედავად ქვეყანაში არსებული შედარებითი ტოლერანტობისა, LGBTI თემის მიმართ დისკრიმინაციის ფაქტები ფიქსირდება და ისინი ხვდებიან უამრავ სოციალურ, კულტურულ და საკანონმდებლო  ბარიერებს.

ავსტრალიის მთავრობის საგარეო საქმეთა და ვაჭრობის დეპარტამენტი ფილიპინების შესახებ ანგარიშში ასევე უთითებს, რომ LGBTI სტუდენტები ექვემდებარებიან შევიწროებას, იმის მიუხედავად, რომ კანონი ამას კრძალავს.

ანგარიშში აღნიშნულია ისიც, რომ ქვეყნის განახლებული სისხლის სამართლის კოდექსი გამოიყენება სექსუალური ორიენტაციის ან გენდერული იდენტობის საფუძველზე ადამიანების დასაშინებლად, დასაპატიმრებლად ან ბრალის წარსადგენად.

ანგარიშში აღნიშნულია ისიც, რომ ტრანსგენდერი ადამიანები უფრო მეტად განიცდიან შევიწროებას, ვიდრე სხვა LGBTI თემის რომელიმე წარმომადგენელი. 2015 წელს აშშ-ის მეზღვაური დააპატიმრეს ტრანსგენდერი ქალის მკვლელობისთვის, რომელიც აშკარა სიძულვილის დანაშაული იყო.

ავსტრალიის მთავრობის საგარეო საქმეთა და ვაჭრობის დეპარტამენტი ასევე წერს, რომ LGBTI თემის წარმომადგენლებს, დისკრიმინაციის თავიდან ასაცილებლად, შეუძლიათ, გადავიდნენ დიდ ქალაქებში, მაგალითად, მანილაში, რომელსაც აქტიური LGBTI თემი ჰყავს.

LGBTI პირების, რომლებიც ცხოვრობენ სამხრეთში, განსაკუთრებით მუსლიმურ რაიონებში, გადაადგილება განსაკუთრებით სავარაუდოა.

ავსტრალიის მთავრობის საგარეო საქმეთა და ვაჭრობის დეპარტამენტი შეფასების სახით წერს, რომ LGBTI თემის წარმომადგენლები ყოველდღიურად ექვემდებარებიან ოფიციალური და  სოციალური დისკრიმინაციის დაბალ დონეს. ეს არ არის მტკიცედ დაკავშირებული სოციალურ-ეკონომიკურ სტატუსთან ან გეოგრაფიული მდებარეობას, გარდა LGBTI პირებისა, რომლებიც ცხოვრობენ  ბანგსამოროს ავტონომიური რეგიონში მუსლიმურ მინდანაოში (BARMM), რომლებსაც ემუქრებათ სოციალური და ოფიციალური დისკრიმინაციისა და ძალადობის ზომიერი რისკი.

ავსტრალიის მთავრობის საგარეო საქმეთა და ვაჭრობის დეპარტამენტის შეფასებით, ტრანსგენდერი პირები ექვემდებარებიან ძალადობისა და დისკრიმინაციის ზომიერ რისკს ქვეყნის ყველა კუთხეში.[4]

[1] „Amnesty International“ – ანგარიში ადამიანის უფლებათა მდგომარეობის შესახებ – ფილიპინები; გამოქვეყნებულია 2021 წლის 7 აპრილს; ხელმისაწვდომია ბმულზე:

[ნანახია 2022 წლის 28 იანვარს]

[2] აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტი –  ანგარიში ადამიანის უფლებების შესახებ – ფილიპინები; გამოქვეყნებულია 2021 წლის 30 მარტს, ხელმისაწვდომია ბმულზე:

[ნანახია 2022 წლის 28 იანვარს]

[3] „Freedom House” – ანგარიში პოლიტიკური უფლებებისა და სამოქალაქო თავისუფლებების შესახებ –  ფილიპინები; გამოქვეყნებულია 2021 წლის 3 მარტი; ხელმისაწვდომია ბმულზე:

[ნანახია 2022 წლის 28 იანვარს]

[4] ავსტრალიის მთავრობის საგარეო საქმეთა და ვაჭრობის დეპარტამენტი – ანგარიში ფილიპინების შესახებ; გამოქვეყნებულია 2021 წლის 23 აგვისტოს; ხელმისაწვდომია ბმულზე:

[ნანახია 2022 წლის 28 იანვარს]

საერთაშორისო ადამიანის უფლებათა დამცველი ორგანიზაცია „Amnesty International“ 2021 წელს გამოქვყენბულ ანგარიშში თურქმენეთის შესახებ წერს, რომ ქვეყანაში რეჟიმი კვლავ ღრმად ავტორიტარულია და ადამიანის უფლებების სერიოზული დარღვევები რუტინულ ხასიათს ატარებს. თურქმენეთი ეფექტურადაა ჩაკეტილი ადამიანის უფლებათა აქტივისტებისა და სხვა საერთაშორისო დამკვირვებლებისთვის. მედია ფუნქციონირებს სახელმწიფოს მკაცრი კონტროლით და თვითცენზურა ფართოდაა გავრცელებული.

თურქმენეთში მამაკაცებს შორის სექსუალური კავშირი სისხლის სამართლის დანაშაულია და ორ წლამდე თავისუფლების აღკვეთით ისჯება. 2020 წლის მაისში, გასართობი შოუების ცნობილი ანიმატორი გაასამართლეს იმავე სქესის წარმომადგენელთან სექსუალური კავშირისთვის და ორი წლით პატიმრობა მიუსაჯეს. გასართობი ინდუსტრიის სხვა წარმომადგენლებიც [ზუსტი რაოდენობა უცნობია] იგივე მიზეზით გაასამართლეს. საზოგადოებაში ფართოდ გავრცელებული ჰომოფობია და სტრანსფობია ლგბტი თემს აქცევს მაღალი ხარისხით მოწყვლად ჯგუფად, პოლიციისა და სხვათა ხელით, წამებისა და სხვა არაადამიანური მოპყრობის, სექსუალური ძალადობის და გამოძალვის მიმართ. ლგბტი ხალხი მძიმე ზეწოლას აწყდება ოჯახის მხრიდანაც, რომელიც „ოჯახის ღირსების დაცვაზე“ ფიქრობს და ხშირად მიმართავს იძულებით ქორწინებას.[1]

საერთაშორისო ადამიანის უფლებათა დამცველი ორგანიზაცია „Human Rights Watch“ 2021 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში თურქმენეთის შესახებ წერს, რომ ჰომოსექსუალური კავშირი სისხლის სამართლის დანაშაულია და ორ წლამდე პატიმრობით ისჯება. 2019 წლის ოქტომბერში კარდიოლოგისტი აშხაბადიდან კასიმბერდი გარაევი, მას შემდეგ, რაც გაასაჯაროვა საკუთარი სექსუალური ორიენტაცია, ერთი თვის განმავლობაში იყო დაკარგული. შემდეგ ის მოულოდნელად გამოჩნდა მედიაში, სადაც უარყო რომ იყო გეი და კვლავ გაუჩინარდა. 2019 წლის ოქტომბერშივე, ჯანდაცვის რეგიონულმა დეპარტამენტებმა შეხვედრა გამართეს და დაგმეს „ამორალური ქმედებები“ ექიმებში. გავრცელებული ინფორმაციით, ერთერთ რეგიონში, სამედიცინო პერსონალს გეების გამოაშკარავება დაავალეს, მათ შორის სამედიცინო პერსონალს შორის; და მათ, ვინც გეებს ვერ გამოააშკარავებდა, სავარაუდოდ, სისხლის სამართლებრივი დევნით დაემუქრნენ.[2]

საერთაშორისო ადამიანის უფლებათა დამცველი ორგანიზაცია „Freedom House“ 2021 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში თურქმენეთის შესახებ წერს, რომ ქვეყანაში მოქმედი კანონმდებლობა არ იცავს ლგბტ+ ხალხს დისკრიმინაციისგან და ერთსქესიანთა სექსუალური კავშირი ორ წლამდე თავისუფლების აღკვეთით ისჯება.[3]

აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტი 2021 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში თურქმენეთის შესახებ წერს, რომ ნებაყოფლობითი სექსუალური კავშირი მამაკაცებს შორის სისხლის სამართლის დანაშაულია. ანგარიშში ნათქვამია, რომ სექსუალური კავშირი მამაკაცებს შორის დანაშაულია და ისჯება ორ წლამდე თავისუფლების აღკვეთით; რასაც შესაძლოა, მოჰყვეს დამატებით ორიდან 5 წლამდე ვადით გამწესება სამუშაო ბანაკში. კანონი დამატებით აწესებს 20 წლამდე პატიმრობას პედერასტიის განმეორებითი აქტებისთვის, არასრულწლოვანთან ერთსქესიანი კავშირისთვის ან აივ ინფექციისა ან სექსუალური გზით გადამდები ინფექციის გავრცელებისთვის ერთსქესიანი კავშირის გზით. კანონმდებლობა არაფერს ამბობს ერთსქსიანთა კავშირზე ქალებს შორის. ანტიდისკრიმინაციული კანონი არ იცავს ლესბოსელებს, გეებს, ბისექსუალებს, ტრანსგენდერებს და ინტერსექს ხალხს. საზოგადოებისთვის მიუღებელნი არიან ასევე ტრანსგენდერები და ხელისუფლება არ აწესებს არანაირ სამართლებრივ დაცვას ან ამ პირების გენდერული იდენტობის აღიარების სამართლებრივ მექანიზმს.[4]

[1] საერთაშორისო ადამიანის უფლებათა დამცველი ორგანიზაცია „Amnesty International“; ყოველწლიური ანგარიში ადამიანის უფლებათა დაცვის პრაქტიკის შესახებ თურქმენეთში – 2020 წელი; გამოქვეყნებულია 2021 წლის 7 აპრილს; ხელმისაწვდომია ბმულზე:

[ნანახია 2021 წლის 9 ნოემბერს]

[2] საერთაშორისო ადამიანის უფლებათა დამცველი ორგანიზაცია „Human Rights Watch“; ყოველწლიური ანგარიში ადამიანის უფლებების დაცვის პრაქტიკის შესახებ თურქმენეთში – 2020 წელი; გამოქვეყნებულია 2021 წლის 13 იანვარს; ხელმისაწვდომია ბმულზე:

[ნანახია 2021 წლის 9 ნოემბერს]

[3] საერთაშორისო ადამიანის უფლებათა დამცველი ორგანიზაცია „Freedom House“; ყოველწლიური ანგარიში პოლიტიკური უფლებებისა და სამოქალაქო თავისუფლებების შესახებ თურქმენეთში – 2020 წელი; გამოქვეყნებულია 2021 წლის 3 მარტს; ხელმისაწვდომია ბმულზე:

[ნანახია 2021 წლის 9 ნოემბერს]

[4] ამერიკის შეერთებული შტატების სახელმწიფო დეპარტამენტი; ყოველწლიური ანგარიში ადამიანის უფლებების დაცვის პრაქტიკის შესახებ თურქმენეთში – 2020 წელი; გამოქვეყნებულია 2021 წლის 30 მარტს; ხელმისაწვდომია ბმულზე:

[ნანახია 2021 წლის 9 ნოემბერს]

ისლამური ტრადიციების მიხედვით ხდება თუ არა გეი მამაკაცების დასჯა და თუ კი რა ფორმით? – BBC სტატიაში „ჰომოსექსუალიზმი და ისლამი“ წერს, რომ ზოგადად, ისლამში ჰომოსექსუალიზმი დაგმობილია, რადგან ყურანის ზოგიერთი პასაჟის მიხედვით, შესაძლებელია ივარაუდებოდეს, რომ ის ალლაჰის ნების საწინააღმდეგოა. მაგალითად, ყურანის 4:16-ში წერია, რომ „თუ ორი მამაკაცი ავხორცობაშია ბრალდებული, ორივე უნდა დაისაჯოს, თუ ისინი ამას მოინანიებენ და გამოსწორდებიან, აპატიეთ.  ალლაჰი მოწყალეა“.

სტატიის მიხედვით, ისლამური სამართლის – „შარიათის“ სკოლათა უმრავლესობა მიიჩნევს, რომ ჰომოსექსუალური ურთიერთობა იმსახურებს ისეთივე სასჯელს, რასაც მრუშობა, მეუღლის ღალატი. აღნიშნული დანაშაულისთვის, შარიათი სასიკვდილო სასჯელს აწესებს. შესაბამისად, ზოგიერთი თანამედროვე ისლამური სახელმწიფო ჰომოსექსუალიზმს დანაშაულად მიიჩნევს და ამისთვის სიკვდილით დასჯასაც კი ითვალისწინებს.[1]

მედია საშუალება The Guardian მიხედვით, არაერთ მუსლიმურ ქვეყანაში ჰომოსექსუალიზმი დასჯადია. მაგალითად, ირანში „ლავათი“ (სოდომური ცოდვა) სიკვდილით დასჯად ქმედებას წარმოადგენს და ამის გამო, პრაქტიკაშიც არაერთი პირი დაქვემდებარებულა სასიკვდილო სასჯელს. საუდის არაბეთში, სუდანში, იემენსა და მავრიტანიაშიც „სოდომია“ სასიკვდილო დანაშაულია, თუმცა, ათწლეულებია რაც, აღნიშნულ ქვეყნებში ჰომოსექსუალობის გამო სიკვდილით არავინ დაუსჯიათ. ამას გარდა არსებობს მთელი რიგი არაბული ქვეყნებისა, სადაც ჰომოსექსუალიზმის ბრალდებით, პირი შესაძლოა 10 წლამდე პატიმრობას დაექვემდებაროს. ესენია: ალჟირი, ბაჰრეინი, კუვეითი, ლიბანი, ლიბია, მაროკო, ომანი, კატარი, სომალი, ტუნისი და სირია. ზოგ ქვეყანაში, მართალია, კანონი უშუალოდ არ კრძალავს ჰომოსექსუალიზმს, თუმცა, ამ შემთხვევაში, გეი ადამიანებს მაინც დევნიან სხვა მუხლებით. მაგალითად, ეგვიპტეში ჰომოსექსუალების წინააღმდეგ კვლავაც აქტიურად გამოიყენება კანონი „გარყვნილების“ შესახებ.[2]

2. იემენის რესპუბლიკაში გეი მამაკაცების მდგომარეობა: აკრძალულია თუ არა ჰომოსექსუალიზმი, უსაფრთხოების მხრივ გეი მამაკაცებისთვის რა მდგომარეობაა, არის თუ არა დაცული მათი უფლებები, დასჯადია თუ არა ჰომოსექსუალიზმი სახელმწიფოს მიერ, გეი მამაკაცებს ვისგან ემუქრებათ საფრთხე იემენში და რა ფორმით. იემენში დაბრუნების შემთხვევაში, თუ გამჟღავნდა, რომ მამაკაცი გეია, რა საფრთხე დაემუქრება მას?

ა.შ.შ. სახელმწიფო დეპარტამენტი იემენში ადამიანის უფლებათა კუთხით არსებული მდგომარეობის შესახებ 2020 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში (საანგარიშო პერიოდი – 2019 წელი) წერდა, რომ ქვეყნის სისხლის სამართლის კოდექსის მიხედვით, იემენში კონსესუალური ხასიათის სექსუალური ურთიერთობა იგივე სქესის პირებს შორის დასჯადია. აღნიშნული დანაშაულისთვის, ისლამური შარიათის სამართლის იემენისეული ინტერპრეტაციის თანახმად, სასჯელის სახით განსაზღვრულია სიკვდილით დასჯა. ანგარიშის მიხედვით, 10 წელზე მეტი ხანია, რაც არ გავრცელებულა ინფორმაცია იემენში ლგბტი სეგმენტის წარმომადგენელი პირის სიკვდილით დასჯის თაობაზე.

იემენის მთავრობა არ მიიჩნევდა ლგბტი პირების მიმართ დისკრიმინაციის ან ძალადობის ფაქტებს „რელევანტურ“ საკითხებად და ამაზე სტატისტიკას არ აწარმოებდა. ანგარიშის თანახმად, გამომდინარე ქმედების უკანონობიდან და შედეგად სავარაუდოდ მძიმე სასჯელისგან თავის აცილების მიზნით, ლგბტი პირთა უმრავლესობა საკუთარ ორიენტაციას მალავდა. ღიად ლგბტი პირები ექვემდებარებოდნენ დისკრიმინაციას.

ქვეყანაში არ არსებობს ლგბტი საკითხებზე მომუშავე არასამთავრობო ორგანიზაცია, ხოლო მთავრობა ბლოკავდა ისეთ საიტებზე წვდომას, სადაც განთავსებული იყო ლგბტი პირებთან დაკავშირებული მასალა.[3]

საერთაშორისო არასამთავრობო ორგანიზაცია Freedom House იემენის შესახებ 2020 წლის მარტში გამოქვეყნებულ ყოველწლიურ ანგარიშში (საანგარიშო პერიოდი – 2019 წელი) წერდა, რომ იგივე სქესის მქონე პირთა შორის სექსუალური ურთიერთობა კანონის აკრძალულია, ხოლო სასჯელის სახით გათვალისწინებულია ისეთი სანქციები, როგორიცაა: გამათრახება, დაპატიმრება და სიკვდილით დასჯა. გამომდინარე მათდამი არსებული ძალადობრივი მუქარებისა, ლგბტი იემენელთა უმრავლესობა იძულებულია, საკუთარი ორიენტაცია დამალოს.[4]

გაეროს ადამიანის უფლებათა საბჭო 2020 წლის სექტემბერში გამოქვეყნებულ ანგარიშში წერდა, რომ იემენში კონფლიქტის დაწყებიდან, ზოგიერთ პროვინციაში სექსუალური ორიენტაციის მოტივით პირთა მიმართ ძალადობისა და დისკრიმინაციის ხარისხი მნიშვნელოვნად გაიზარდა. საბჭოს ექსპერტებმა დაადასტურეს, რომ აღნიშნულ დანაშაულების 2016-2020 წლების განმავლობაში ჩადიოდნენ როგორ ჰუსიტი ამბოხებულები, ასევე – უსაფრთხოების ძალები. მათ მიერ გამოკითხულმა 9 პირმა ისაუბრა თუ როგორ გადაურჩნენ ისეთი ტიპის უფლებადარღვევებს, როგორიცაა: თვითნებური დაკავება, არასათანადო მოპყრობა, წამება, სექსუალური ძალადობა და ა.შ. დამნაშავეები მათ ბრალს სდებდნენ, რომ ისინი ხელს უწყობდნენ პროსტიტუციისა და ჰომოსექსუალიზმის გავრცელებას, რითაც დახმარებას მტერს უწევდნენ.[5]

[1] BBC – What does Islam say about homosexuality?; available at https://www.bbc.co.uk/bitesize/guides/z8kjpv4/revision/5 [accessed 10 November 2020]

[2] The Guardian – article “Everything you need to know about being gay in Muslim countries”; published on 21 June 2016; available at https://www.theguardian.com/world/2016/jun/21/gay-lgbt-muslim-countries-middle-east [accessed 10 November 2020]

[3] United States Department of State – “Country Report on Human Rights Practices 2019 – Yemen”; published in March 2020; available at

[accessed 9 November 2020]

[4] Freedom House – Freedom in the World 2020 – Yemen; published in March 2020; available at

[accessed 10 November 2020]

[5]  UN Human Rights Council – Situation of human rights in Yemen, including violations and abuses since September 2014 Comprehensive report of the Group of Eminent International and Regional Experts on Yemen*, **; published on 14 September 2020; available at

[accessed 10 November 2020]

აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტი 2020 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში ეგვიპტის შესახებ წერს, რომ ქვეყნის კანონმდებლობით, ეგვიპტის ყველა მოქალაქე კანონის წინაშე თანასწორია და დაუშვებელია დისკრიმინაცია რელიგიის, რწმენის, სქესის, წარმოშობის, რასის თუ სხვა ნიშნით. თუმცა, ამავდროულად, კონსტიტუცია ადგენს, რომ ისლამი სახელმწიფო რელიგიაა და ისლამური შარიათის პრინციპები არის კანონმდებლობის ძირითადი წყარო. ანგარიშში ნათქვამია, რომ ქვეყანაში ადამიანის უფლებების მნიშვნელოვან დარღვევას, მათ შორის, წარმოადგენს ძალადობა ლგბტ პირების მიმართ. ხელისუფლება აქტიურად იყენებს კანონმდებლობას ლგბტ პირების თვითნებური დაკავებისა და სისხლის სამართლებრივი დევნის მიზნით. ხშირია შემთხვევები, როდესაც ხელისუფლება ახორციელებს სოციალური მედიის და ინტერნეტ გაცნობის გვერდების მონიტორინგს ლგბტ პირების იდენტიფიცირებისა და მათი დაპატიმრებისთვის.

მიუხედავად იმისა, რომ ეგვიპტის კანონმდებლობაში არ არსებობს ჩანაწერი, რომელიც კონკრეტულად ერთსქესიანთა კავშირს განსაზღვრავს დანაშაულად, პოლიციას აქვს შესაძლებლობა ლგბტ პირები დააპატიმროს ისეთი ბრალდებებით, როგორიცაა „გარყვნილება“, „პროსტიტუცია“ და „ისლამური სწავლებების დარღვევა“. ასეთი დანაშაულებისთვის 10 წლამდე პატიმრობაა გათვალისწინებული. 2013 წლიდან მოყოლებული მსგავსი ბრალდებებით დაპატიმრებების 250 შემთხვევაზე მეტია დაფიქსირებული. ხელისუფლება არ ავრცელებს ანტიდისკრიმინაციულ კანონს ლგბტ პირებზე. სამართლებრივი დისკრიმინაცია და სოციალური სტიგმა ბარიერებს უქმნის ლგბტ პირებს, საჯაროდ დაიცვან თავიანთი უფლებები. ანგარიშში ნათქვამია, რომ ინფორმაცია არ იყო ხელმისაწვდომი სექსუალური ორიენტაციის ან გენდერული ნიშნით დისკრიმინაციის ფაქტების შესახებ დასაქმების, განსახლების, განათლებასა და ჯანდაცვაზე წვდომის კუთხით. მედიის უზენაესი საბჭო (ნახევრად სამთავრობო უწყება) კვლავ უწესებს აკრძალვებს ისეთ მედიასაშუალებებს, რომლებიც ლგბტ პირებსა და მათ უფლებებს იცავს.

2019 წლის განმავლობაში კვლავ ვრცელდებოდა ინფორმაცია ლგბტ პირების დაპატიმრებისა და მათი შევიწროვების ფაქტების შესახებ. დაშინებამ და დაპატიმრების შიშმა ხელი შეუწყო თვითცენზურის გაძლიერებას. ადამიანის უფლებათა დამცველი ჯგუფების ინფორმაციით, ხშირია პოლიციის მხრიდან შევიწროვება, მათ შორის ფიზიკური შეურაცხყოფა და დაპატიმრების თავიდან აცილების სანაცვლოდ, სხვა ლგბტ პირების დასმენა ან ქრთამის გამოძალვა. მთავრობა იტოვებს უფლებას ქვეყანაში არ შემოუშვას ან ქვეყნიდან გააძევოს უცხო ქვეყნის მოქალაქე ლგბტ პირი. უფლებადამცველი ჯგუფების ინფორმაციით, ხელისუფლება მიმართავს იძულებით ანალურ გამოკვლევებს. კანონით დაშვებულია მსგავსი პრაქტიკა „გარყვნილების“ შემთხვევებში.[1]

საერთაშორისო ადამიანის უფლებათა დამცველი ორგანიზაცია „Freedom House“ 2020 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში ეგვიპტის შესახებ წერს, რომ ქვეყნის კონსტიტუცია და კანონმდებლობა ყველა მოქალაქეს, განურჩევლად რელიგიისა, გენდერული კუთვნილებისა, რასისა თუ სხვა ნიშნისა, ანიჭებს პოლიტიკურ უფლებებს. თუმცა, ქალები, ქრისტიანები, შიიტი მუსლიმები, ფერადკანიანები და ლგბტ პირები აწყდებიან დისკრიმინაციის სხვადასხვა ფორმას, რაც ზღუდავს მათ პოლიტიკურ ჩართულობას.[2]

საერთაშორისო ადამიანის უფლებათა დამცველი ორგანიზაცია „Amnesty International“ 2020 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში ეგვიპტის შესახებ წერს, რომ ხელისუფლება განაგრძობს ლგბტ პირების დაპატიმრებას და სისხლის სამართლებრივ დევნას მათი რეალური ან მიწერილი სექსუალური ორიენტაციისა და გენდერული იდენტობის საფუძველზე. ასევე, ხშირად ლგბტ პირები ხდებიან იძულებითი ანალური გამოკვლევისა და სქესის დადგენის ტესტის ობიექტები; მსგავსი პრაქტიკა, გავრცელებული მოსაზრებით, წამების ტოლფასია. 2019 წლის იანვარში, გეი მამაკაცთან ინტერვიუს ჩაწერის გამო,  ტელეწამყვან მოჰამედ ალ-ღიეტის სასამართლომ ერთი წლით პატიმრობა მიუსაჯა. მსგავსი სასჯელების მიზანია, დააშინოს ხალხი, რათა მათ ლგბტ თემებზე საჯარო დისკუსია შეწყვიტონ.[3]

[1] USDOS – US Department of State: 2019 Country Reports on Human Rights Practices: Egypt, 11 March 2020

 (accessed on 17 June 2020)

[2] Freedom House: Freedom in the World 2020 – Egypt, 4 March 2020

 (accessed on 17 June 2020)

[3] AI – Amnesty International: Human rights in the Middle East and North Africa: Review of 2019; Egypt, 18 February 2020

 (accessed on 17 June 2020)

ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაციის (WHO) მიხედვით, ეგვიპტე კლასიფიცირებულია, როგორც აივ / შიდსის დაავადების დაბალი ეპიდემიური საშიშროების მქონე სახელმწიფო. ქვეყნის ჯანდაცვისა და მოსახლეობის სამინისტროს მიხედვით, 1986 წლიდან 2008 წლის აგვისტოს ბოლოს პერიოდში, დაფიქსირებულია აივ / შიდსით დაავადებული 2393 პირი (1534 აივ ინფექცია; ხოლო 859 – შიდსით დაავადებული), რაც შეეხება დაღუპულ პირთა რაოდენობას, 2008 წლის ბოლოსთვის აღნიშნული რიცხვი 1059 უდრიდა.

მიუხედავად იმისა, რომ ქვეყანაში არსებობს შიდსის აქტიური ეროვნული პროგრამა (Egypt National AIDS Program), რომელიც მოიცავს ნებაყოფლობითი ტესტირების; საკონსულტაციო მომსახურებას და ანტირეტროვირუსული თერაპიაზე წვდომას, ეგვიპტეში უამრავი გამოწვევა დგება აივ/ შიდსის დაბალი პრევალენტობის შენარჩუნებაში. მაგალითად, ამის მიზეზი შეიძლება იყოს: სქესობრივი გზით გადამდები დაავადებების პროფილაქტიკისა და ზედამხედველობის სუსტი სისტემა; რეპროდუქციული ჯანმრთელობის შესახებ ინფორმაციაზე სუსტი წვდომა; დევნილთა შემოდინება სუდანიდან და მეზობელი „აფრიკის რქის“ ქვეყნებიდან; საზღვარგარეთ მომუშავე ეგვიპტელთა დიდი რაოდენობა, რომლებიც შეიძლება შინ აივ ინფექციით დაუბრუნდნენ; გავრცელებული შიში და სტიგმა და ა.შ.[1]

გაეროს საერთო აივ/შიდსის პროგრამა (UNAIDS) 2017 წელს გამოქვეყნებულ სამონიტორინგო ანგარიშში ეგვიპტის შესახებ წერდა, რომ „ 2015 წლის ბოლოსთვის ეგვიპტეში აივ-ინფექციით დააადებული იყო 11 000 ადამიანი; ხოლო ამჟამად, შიდსით დაავადებული თითქმის 3000 ადამიანი იღებს ART თერაპიას ეგვიპტის მთავრობის მიერ უფასოდ მიწოდებული სამკურნალო პროგრამის საშუალებით. მიუხედავად იმისა, რომ უკანასკნელ წლებში მკურნალობა ძირითადად გლობალური ფონდის მიერ გამოყოფილ რესურსებს ეყრდნობოდა, 2014 წლიდან მოყოლებული, ეგვიპტის მთავრობამ სერიოზული ნაბიჯები გადადგა, რომ ყველა ART თერაპიის დასაფინანსებლად გამოეყენებინა ქვეყნის შიდა რესურსები. ამას გარდა, ქვეყანაში დანერგილია თანამედროვე, აივ-თერაპიის სახელმძღვანელო პრინციპები (Guidelines). ასევე, აღსანიშნავია, რომ ეგვიპტოს ჯანდაცვისა და მოსახლეობის სამინიტროს მიერ მიწოდებული ყველანაირი ტიპის სამკურნალო თუ მოვლა-გამაჯანსაღებელი სერვისები, აივ-ინფექციით დაავადებული ყველა პირისთვის არის სრულიად უფასო“.

ანგარიშში ასევე მოცემულია კონკრეტული რისკ-ჯგუფები და მათ მიმართ არსებული მოქმედი კანონმდებლობა. მაგალითად, ტრანსგენდერი პირების შემთხვევაში არ მოქმედებს სისხლისამართლებრივი დევნა და ისინი არ იდევნებიან; სექს-მუშაკების შემთხვევაში, სიტუაცია განსხვავებულია, რადგან  სექსუალური მომსახურების ყიდვა-გაყიდვა ეგვიპტეში კრიმინალიზებულია; რაც შეეხება მამაკაცებს, რომელთაც სექსუალური ურთიერთობა აქვთ სხვა მამაკაცებთან, აღნიშნული სეგმენტისთვის არ არის განსაზღვრული კონკრეტული სასჯელი (თუმცა, მითითებულია, საჯარო სივრცეში სექსი და, ასევე, მათ მიერ სექსუალური მომსახურების ყიდვა-გაყიდვა. სისხლისამართლებრივი წესით დასჯად დანაშაულს წარმოადგენს).

ამას გარდა, ანგარიშის სხვა ნაწილში მითითებულია, რომ „აივ პრევენციისა და ზრუნვის კუთხით სამართლებრივი გარემო რთული და სწრაფად ცვალებადია. ახალი კონსტიტუციის მე-18 მუხლი ითვალისწინებს ჯანმრთელობის უფლებას ყველასთვის….. ჩვეულებრივ, მამაკაცებს შორის სექსი სისხლისსამართლებრივ დევნის კუთხით ხშირად განიხილება, როგორც სისხლის სამართლის დანაშაული, კერძოდ – გარყვნილება“. ამას გარდა, „ჯანდაცვის სფეროში დისკრიმინაციის საწინააღმდეგო რეგულაციები არსებობს, მაგრამ დაინტერესებულ მხარეთა უმეტესობა აღიარებს, რომ იმ სამედიცინო მომსახურების მიმწოდებლებისთვის, რომლებიც პირებს დისკრიმინაციას უქვემდებარებენ, სასჯელი იშვითად თუ ინიშნება.“ [2]

გაეროს ბავშვთა ფონდის (UNICEF) მიხედვით, ეგვიპტეში საკმაოდ რთულია პრევენციული სერვისების მიწოდება მოსახლეობის იმ მოწყვლადი ნაწილისთვის, რომელიც ყველაზე დიდი რისკის ქვეშ არის, რადგან მათი ქცევა და ცხოვრების წესი, ეგვიპტური კანონის მიხედვით, განიხილება, როგორც დანაშაული. როდესაც საქმე ეხება ტესტირების, ზრუნვის, დამხმარე და სამკურნალო სერვისების მიწოდებას აივ–ინფექციით დაავადებული პირებისთვის, დაზარალებულთა უმეტესობის შემთხვევაში, ის საკმარისად ადრეულ ასაკში არ ტარდება. გარდა ამისა, მკურნალობის პირველ წელს ფიქსრიდება მკურნალობაზე თავის დანებების ბევრი შემთხვევა, მრავალი პირადი და სტრუქტურული მიზეზის გამო, მათ შორის მკურნალობის ცოდნის და მხარდაჭერის არარსებობის გამო. ყველა ეს ფაქტორი იწვევს სიკვდილიანობის ზრდას. 2016 წელს, შიდსით შედეგად დაღუპულთა სავარაუდო რიცხვი 0-დან 14 წლამდე ასაკის ბავშვებში 100-ზე ნაკლებია, ხოლო 0-დან 17 წლამდე შიდსის გამო დაობლებულთა რიცხვი 2200-ს შეადგენს.

ეგვიპტეში შემუშავებულია ძლიერი ეროვნული სტრატეგიული გეგმა 2015-2020 წლების პერიოდის გასაშუქებლად, „90-90-90“ გლობალურ მიზნებთან შესაბამისობაში მყოფი ამბიციური მიზნების გათვალისწინებით (აღნიშნული „90-90-90“ პროგრამა გულისხმობს, რომ აივ-ინფექციით დაავადებულთა  90 % იცის საკუთარი სტატუსი აივ-ზე; იმ პირთა 90 %-მა კი, ვინც იცის საკუთარი დადებითი სტატუსი, დაიწყო მკურნალობა; და იმ პირთა 90 %-ის შემთვევაში, რომელნიც გადიოდნენ მკურნალობას, მიღწეულია ვირუსული ჩახშობის ეტაპი). სახელმწიფოების მიერ 2016 წლის პოლიტიკური დეკლარაციით დადასტურებული გლობალური მზადყოფნა, რათა 2030 წლისთვის შიდსის დაავადება დამარცხებული იქნას.

სტრატეგიის განხორციელება მრავალი გამოწვევის წინაშე დგას. მიუხედავად იმისა, რომ ეგვიპტის მთავრობამ დადო პირობა, რომ ეროვნული რესურსების საშუალებით ხელს შეუწყობს მკურნალობის შეძენისა და მიწოდების პროცესს, პრევენციის, ზრუნვისა და დახმარებისა კუთხით მრავალი ხარვეზი კვლავ არსებობს.[3]

ა.შ.შ. სახელმწიფო დეპარტამენტი ეგვიპტეში ადამიანის უფლებათა კუთხით არსებული სიტუაციის შესახებ 2019 წელს გამოქვეყნებულ ყოველწლიურ ანგარიშში (საანაგარიშო პერიოდი – 2018 წელი) წერდა, რომ აივ–პოზიტიური ინდივიდები განიცდიდნენ მნიშვნელოვან სოციალურ სტიგმასა და დისკრიმინაციას საზოგადოების მხრიდან და სამუშაო ადგილზე. თუმცა, მათთვის სახელმწიფო ჯანდაცვის სისტემაში გათვალისწინებული იყო ისეთი ტიპის სერვისები, როგორიცაა: ანონიმური კონსულტაცია და ტესტირება აივ ინფექციაზე; უფასო ანტირეტროვირუსული თერაპია როგორც მოზრდილთათვის, ასევე – არასრულწლოვანთათვის; დახმარების ჯგუფები და ა.შ.

რაც შეეხება დასაქმების კუთხით სიტუაციას, ანგარიშის მიხედვით, ქვეყნის შიდა კანონმდებლობის თანახმად – „კანონის წინაშე ყველა მოქალაქე თანასწორია უფლებების, თავისუფლებების და ზოგადი ვალდებულებების კუთხით და არ შეიძლება დაექვემდებაროს დისკრიმინაციას, რომელიც განპირობებულია მათი რელიგიის, რწმენის, გენდერის, წარმოშობის, რასის, კანის ფერის, ენის, შეზღუდული შესაძლებლობის, სოციალური კლასის, პოლიტიკური თუ გეოგრაფიული კუთვნილების ან რაიმე სხვა მიზეზით.“ თუმცა, სახელმწიფო დეპარტამენტის მიხედვით,  ზემოაღნიშნულ ჩამონათვალში კონკრეტულად არ იყო განსაზღვრული ისეთი მნიშვნელოვანი ფაქტორები, როგორიცაა: ასაკი, მოქალაქეობა, სექსუალური ორიენტაცია, გენდერული იდენტობა და აივ-ინფექციაზე (შიდსი) დადებითი სტატუსი.[4]

გაეროს ადამიანის უფლებათა საბჭომ 2019 წლის თებერვალში გამოაქვეყნა გაეროს სპეციალური მომხსენებლის ვრცელი ანგარიში, რომელიც იმყოფებოდა კაირშო და აღწერა ქვეყანაში სხვადასხვა სოციალურ ფენათა წარმომადგენლების წვდომა საცხოვრებელ ადგილებზე. ანგარიშის მიხედვით: „სპეციალურმა მომხსენებელმა მოისმინა შემაშფოთებელი ისტორიები ლესბოსელი, გეი, ბისექსუალი და ტრანსგენდერი პირების მხრიდან  ფართომასშტაბიანი საზოგადოებრივი დისკრიმინაციის შესახებ კაიროში საცხოვრებელზე წვდომასთან დაკავშირებით. ამას გარდა,  მომხსენებლის მიხედვით,  ეგვიპტეში არსებული ზოგადი კულტურული კლიმატი ლგბტ  და აივ ინფექცია / შიდსით დაავადებული პირების მიმართ ხშირად გამოიხატება  შევიწროებას, დაშინებასა და დისკრიმინაციაში.“[5]

[1] World Health Organization – Egypt: HIV/AIDS; available at http://www.emro.who.int/egy/programmes/hiv-aids.html [accessed 5 September 2019]

[2] UNAIDS – Country progress report – Egypt; Global AIDS Monitoring 2017; available at

[accessed 5 September 2019]

[3] UNICEF – Egypt HIV/ADIS; available at https://www.unicef.org/egypt/hivaids [accessed 5 September 2019]

[4] United States Department of State – Country Report on Human Rights Practices 2018 – Egypt; available at

[accessed 5 September 2019]

[5] UN Human Rights Council – “Revised comments by the government of Egypt on the report of the Special Rapporteur on adequate housing as a component of the right to an adequate standard of living, and on the right to non-discrimination in this context’ – available at

[accessed 5 September 2019]

აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტი 2019 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში ეგვიპტის შესახებ წერს, რომ მიუხედავად იმისა, რომ ქვეყნის კანონმდებლობა კონკრეტულად არ განსაზღვრავს ერთსქესიანთა კავშირს დანაშაულად, პოლიციას აძლევს საშუალებას, ლგბტ პირები დააპატიმროს ისეთი დანაშაულებისთვის, როგორიცაა „გარყვნილება“, „პროსტიტუცია“ და „რელიგიური სწავლებების დარღვევა“; პატიმრობის ვადამ კი შესაძლოა 10 წელი შეადგინოს. ადგილობრივი უფლებადამცველი ჯგუფის ინფორმაციით, მსგავსი ბრალდებებით დაკავების 250 შემთხვევაზე მეტი დაფიქსირდა 2013 წლიდან მოყოლებული.

ხელისუფლება არ იყენებს ანტიდისკრიმინაციულ კანონს ლგბტ პირების დასაცავად. სამართლებრივი დისკრიმინაცია და სოციალური სტიგმა არ აძლევს ლგბტ პირებს საკუთარი უფლებების საჯაროდ დაცვის საშუალებას. ინფორმაცია არ არის ხელმისაწვდომი სექსუალური ორიენტაციის გამო ოფიციალური ან პირადი დისკრიმინაციის შესახებ დასაქმების, განსახლების, მოქალაქეობის, განათლებასა თუ ჯანდაცვაზე წვდომის მიმართულებით. ასევე, ხელისუფლების მხრიდან არ გადადგმულა ნაბიჯები შესაძლო დისკრიმინაციის წინააღმდეგ. 2017 წელს მედიის უზენაესმა საბჭომ, რომელიც ნახევრად სამთავრობო უწყებაა, აკრძალა მედია საშუალება, რომელიც მხარს უჭერდა ლგბტ პირებს და მათ უფლებებს.

2018 წლის განმავლობაში ვრცელდებოდა ინფორმაციები ლგბტ პირების დაპატიმრებებისა და შევიწროვების შესახებ. შიში და დაპატიმრების რისკი ზღუდავს ღიაობას და ხელს უწყობს თვითცენზურის დაწესებას. უფლებადამცველი ჯგუფები და აქტივისტები ავრცელებენ ინფორმაციას პოლიციის მხრიდან ძალადობის, მათ შორის ფიზიკური შეურაცხყოფის და დაპატიმრების თავიდან აცილების სანაცვლოდ ქრთამის გადახდის ან სხვა ლგბტ პირების იდენტიფიცირებაში დახმარების იძულების შესახებ.

ვრცელდებოდა სანდო ინფორმაცია, რომ ხელისუფლება იყენებდა სოციალურ მედიას, გაცნობის საიტებს და სატელეფონო აპლიკაციებს სექსუალური უმცირესობების და მათი შეკრების ადგილების ამოსაცნობად; გასული ორი წლის განმავლობაში მრავლად დაიხურა საჯარო ადგილები, სადაც ლგბტ პირების მიმართ მეგობრული ატმოსფერო სუფევდა.

2018 წლის იანვარში პოლიციამ ალექსანდრიაში 10 პირი დააპატიმრა გარყვნილებისა და ნარკოტიკებთან დაკავშირებული ბრალდებებით. პოლიციის ანგარიშში ეწერა, რომ ერთერთი პირი აქირავებდა ბინას მამაკაცებისთვის, რომლებიც „ეძებდნენ სიამოვნებას მამაკაცებისგან“.

უფლებადამცველი ჯგუფები აცხადებდნენ, რომ ხელისუფლება, მათ შორის სამედიცინო უწყებები, აიძულებდნენ პირებს ანალური გამოკვლევების ჩატარებას. კანონი უშვებს ასეთ პრაქტიკას გარყვნილების შემთხვევების დროს.[1]

საერთაშორისო უფლებადამცველი ორგანიზაცია „Amnesty International“ 2019 წლის ანგარიშში ეგვიპტის შესახებ წერს, რომ ხელისუფლება აპატიმრებს და სისხლის სამართლის წესით დევნის ლგბტ პირებს მათი რეალური ან მიწერილი სექსუალური ორიენტაციის და გენდერული იდენტობის გამო. 2018 წლის თებერვალში დააპატიმრეს ორი მამაკაცი და ისინი დაადანაშაულეს „საჯარო უხამსობაში“. ბრალდებამ საბოლოოდ ისინი გაათავისუფლა, მას შემდეგ, რაც დააჯარიმა ლიცენზიის გარეშე წვეულების მოწყობისთვის. ასევე თებერვალში დააპატიმრეს და დააკავეს 9 მამაკაცი პროსტიტუციის წინააღმდეგ ბრძოლის კანონის დარღვევისთვის.[2]

საერთაშორისო ორგანიზაცია „Freedom House“ 2019 წლის ანგარიშში ეგვიპტის შესახებ წერს, რომ ქვეყნის კონსტიტუცია და კანონმდებლობა უზრუნველყოფს პოლიტიკურ უფლებებს ყველა მოქალაქისთვის განურჩევლად რელიგიისა, გენდერისა, რასისა, ეთნიკური წარმოშობისა და სხვა განსხვავებულობისა. მიუხედავად ამისა, ქალები, ქრისტიანები, შიიტი მუსლიმები, განსხვავებული კანის ფერის ხალხი და ლგბტ პირები არაპირდაპირი დისკრიმინაციის ობიექტები არიან და მათი პოლიტიკური ჩართულობა სხვადასხვა ზომით იზღუდება.

მიუხედავად იმისა, რომ ერთსქესიანთა კავშირი პირდაპირ არ არის აკრძალული, ლგბტ პირებს ადანაშაულებენ პროსტიტუციასა და გარყვნილებაში. მას შემდეგ რაც 2017 წელს, ერთერთ კონცერტზე, ცისარტყელის დროშა ააფრიალეს, ხელისუფლებამ ლგბტ პირების დარბევა დაიწყო; დააკავეს 60-მდე პირი. ვრცელდებოდა ინფორმაციები საპატიმროებში მათზე ძალადობის შესახებ. ბევრ მათგანს 6 წლამდე პატიმრობა მიესაჯა. ლგბტ პირების დევნა გრძელდებოდა 2018 წელსაც – პოლიცია იყენებდა გაცნობის აპლიკაციას (Grindr), რათა ამოეცნო გეი მამაკაცები და სხვადასხვა მედია საშუალება ავრცელებდა ისტორიებს ლგბტ პირების მიმართ მტრული დამოკიდებულების გასაღრმავებლად.[3]

[1] USDOS – US Department of State: Country Report on Human Rights Practices 2018 – Egypt, 13 March 2019

 (accessed on 7 August 2019)

[2] AI – Amnesty International: Human rights in the Middle East and North Africa: Review of 2018 – Egypt [MDE 12/9916/2019], 26 February 2019

 (accessed on 7 August 2019)

[3] Freedom House: Freedom in the World 2019 – Egypt, 4 February 2019

 (accessed on 7 August 2019)

ვითარება ერაყში – აშშ-სა და ირანს შორის ურთიერთობის დაძაბვა ერაყზეც აისახება. აშშ-ის სახელმწიფო მდივანმა მაიკ პომპეომ ბერლინში ვიზიტი გააუქმა და ერაყში ჩავიდა. ვაშინგტონმა ცენტრალურიო სარდლობის რეგიონში ავიამზიდი „აბრაამ ლინკოლნი“ გააგზავნა, რამაც თეირანის გაღიზიანება გამოიწვია.[1] აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტმა მთავრობის ყველა მუშაკს, რომელიც არ მუშაობს საგანგებო მიმართულებით, ერაყის დატოვება დაავალა; გადაწყვეტილება, რომელიც საელჩოს და ირბილის საკონსულოს თანამშრომლებსაც ეხება, ასევე, დაკავშირებულია ირანთან დაძაბულობის ზრდასთან.[2] მოკავშირეებთან კონსულტაციების შემდეგ, ერაყში სამხედრო მისია დროებით შეწყვიტა გერმანიამ. მიზეზად, აშშ-სა და ირანს შორის დაძაბულობა დასახელდა. იგივე მიზეზით, ერაყში სამხედრო საწვრთნელი მისია შეაჩერა ნიდერლანდებმაც.[3]

პაკისტანში აფეთქებას 9 ადამიანი ემსხვერპლა – ინციდენტი ლაჰორში მოხდა. თვითმკვლელმა ტერორისტმა თავი სუფისტების სამლოცველოსთან აიფეთქა. აფეთქების შედეგად დაღუპულთა შორის 5 პოლიციელია.[4]

კუბის ხელისუფლებამ ჰომოფობიის საწინააღმდეგო ყოველწლიური მარში გააუქმა – ქვეყნის სექსუალური განათლების ნაციონალურმა ცენტრმა ხელისუფლებას ახალი საერთაშორისო დაძაბულობის წარმოქმნაში დასდო ბრალი. აღნიშნული გადაწყვეტილება აქტივისტებმა გააპროტესტეს.[5] აკრძალვის მიუხედავად, ლგბტ თემის წარმომადგენლებმა და მათმა მხარდამჭერებმა ჰავანაში მსვლელობა მაინც მოაწყვეს, რის დროსაც პოლიციასთან შეტაკება მოხდა. სამართალდამცველებმა აქციის რამდენიმე მონაწილე დააკავეს.[6]

ქაბულში ცნობილი ქალი ჟურნალისტი და პარლამენტის მრჩეველი მოკლეს – მინა მანგელი პოლიტიკაში წასვლამდე რამდენიმე პოპულარული გადაცემის წამყვანი იყო. მას სახლთან ახლოს 11 მაისის დილას ესროლეს. პოლიციამ გამოძიება დაიწყო.[7]

იემენის კრიზისი – ჰუსიტი ამბოხებულები საკვანძო სტრატეგიული პორტის დასატოვებლად ემზადებიან. ჰოდეიდას პორტის დატოვება, 2018 წლის დეკემბერში მიღწეული ცეცხლის შეწყვეტის შესახებ შეთანხმების პირველი შედეგია. ჰოდეიდას პორტის დატოვების შემდეგ სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი ჰუმანიტარული დახმარების მიწოდება გახდება შესაძლებელი. იემენის სამოქალაქო ომში, რომელიც უკვე 4 წელია გრძელდება, 7 ათასამდე ადამიანი დაიღუპა.[8]

ირანში რამადანის დროს კაცებს ქალებისთვის შეხედვა აეკრძალათ – ირანის სასამართლომ ქვეყანაში რამდენიმე შეზღუდვა დააწესა. მათ შორის, მარხვის პერიოდში ქუჩაში ჭამის ან მანქანაში ხმამაღლა მუსიკის მოსმენის შემთხვევაში, ირანის მოქალაქეები დაისჯებიან. წესების დარღვევის შემთხვევაში, შესაძლოა, მოქალაქეებს პატიმრობაც დაემუქროთ.[9]

„ისლამური სახელმწიფო“ სავარაუდოდ ინდოეთში დამკვიდრდა – „The Times“ წყაროზე დაყრდნობით აცხადებს, რომ „ისლამური სახელმწიფოს“ მებრძოლებმა ქაშმირში ბაზა ააშენეს. ტერორისტებსა და ინდოელ სამხედროებს შორის შეტაკებისას, ტერორისტებმა სამხედროები დახოცეს და ტეროტორიას ვილაიეთ ინდია დაარქვეს. ინდოეთის სამართალდამცავი ორგანი აცხადებს, რომ ეს ყველაფერი პროპაგანდაა და „ისლამურ სახელმწიფოს“ კვლავ აღდგენის საშუალება არ აქვს.[10]

[1] BBC; US Secretary of State Pompeo visits Iraq amid Iran tensions; 8 May, 2019; available at: https://www.bbc.com/news/world-us-canada-48195747

[2] Al Jazeera; US orders non-emergency government employees to leave Iraq; 15 May, 2019; available at: https://www.aljazeera.com/news/2019/05/orders-emergency-government-employees-leave-iraq-190515081039448.html

[3] US News; German, Dutch military suspend training operations in Iraq amid US-Iran tensions; 15 May, 2019; available at: https://www.usnews.com/news/world/articles/2019-05-15/german-armed-forces-suspend-training-ops-in-iraq-on-regional-tensions

[4] BBC; Pakistan Data Darbar: Bomber kills nine outside Sufi shrine in Lahore; 8 May, 2019; available at: https://www.bbc.com/news/world-asia-48197260

[5] BBC; Cuba cancels annual Conga Against Homophobia march; 8 May, 2019; available at: https://www.bbc.com/news/world-latin-america-48199835

[6] BBC; Cuba gay activists arrested at pride march in Havana; 12 May, 2019; available at: https://www.bbc.com/news/world-latin-america-48242255

[7] CNN; Mina Mangal, Afghan journalist, killed in Kabul; By Ehsan Popalzai, Jennifer Hauser and Eliza Mackintosh; 12 May, 2019; available at: https://edition.cnn.com/2019/05/12/middleeast/mina-mangal-killed-kabul-intl/index.html

[8] Yemen war: Houthi withdrawal from Hudaydah met by mistrust; 11 May, 2019; available at: https://www.bbc.com/news/world-middle-east-48237445

[9] The Telegraph; Men ordered not to look at women during Ramadan in Iran as hardliners tighten control amid nuclear deal row; 11 May, 2019; By Ahmed Vahdat; available at: https://www.telegraph.co.uk/news/2019/05/11/men-ordered-not-look-women-ramadan-iran-hardliners-tighten-control/

[10] The Times; ISIS claims a foothold in India after killing troops; 13 May, 2019; available at: https://www.thetimes.co.uk/edition/world/isis-claims-a-foothold-in-india-after-killing-troops-w6kshz2ww

საერთაშორისო ორგანიზაცია „Freedom House“ 2018 წლის ანგარიშში კუბის შესახებ წერს, რომ სექსუალურ ნიადაგზე დისკრიმინაცია დასაქმებისა თუ განსახლების კუთხით არა კანონიერია; რაულ კასტროს ქალიშვილი, მარიელა კასტრო ესპინი, რომელიც სექსუალური განათლების ეროვნული ცენტრის დირექტორია, ადვოკატირებს ლგბტ საზოგადოების სახელით. თუმცა, დამოუკიდებელი ლგბტ აქტივისტების ძალისხმევა ან იგნორირებულია ან აქტიურად ჩახშობილი. დამოუკიდებელი აქტივისტები გმობენ სექსუალური განათლების ეროვნული ცენტრისა და მთავრობის ქმედებებს შემდგომი სამართლებრივი რეფორმებისთვის, როგორიცაა მათ შორის ქორწინება და შვილად აყვანა, წინააღმდეგობის გაწევის გამო.[1]

ამერიკის შეერთებული შტატების სახელმწიფო დეპარტამენტი 2018 წელს გამოქვეყნებულ ანგარიშში კუბის შესახებ წერს, რომ კანონი კრძალავს დისკრიმინაციას სექსუალურ ნიადაგზე დასაქმების, განსახლების, განათლებასა თუ ჯანდაცვაზე წვდომის კუთხით. საანგარიშო წლის განმავლობაში, როგორც ადგილობრივ, ასევე საერთაშორისო ფორმატში, მთავრობა ხელს უწყობდა ლესბოსელების, გეების, ბისექსუალების, ტრანსგენდერებისა და ინტერსექსთა უფლებების დაცვას, მათ შორის ძალადობისა და დისკრიმინაციის აღმოფხვრას. ზოგიერთი არ აღიარებული არასამთავრობო ორგანიზაცია, რომელიც ლგბტი უფლებებს იცავს, მთავრობისგან აწყდებოდა შევიწროვებას, თუმცა არა იმიტომ, რომ ისინი ლგბტი უფლებებს იცავენ, არამედ იმის გამო, რომ მოქმედებენ სამთავრობო ინსტიტუტებისგან დამოუკიდებლად.[2]

საერთაშორისო ორგანიზაცია „Human Rights Watch“ 2019 წლის ანგარიშში კუბის შესახებ წერს, რომ საჯარო პროტესტების შედეგად, კუბის მთავრობამ გადაწყვიტა შეეცვალა ახალი კონსტიტუციაში ის რედაქცია, რომელიც ქორწინებაში ერთი სქესის წყვილებსაც მოიაზრებდა.[3]

[1] Freedom House: Freedom in the World 2018 – Cuba, January 2018

 (accessed on 5 March 2019)

[2] USDOS – US Department of State: Country Report on Human Rights Practices 2017 – Cuba, 20 April 2018

 (accessed on 5 March 2019)

[3] HRW – Human Rights Watch: World Report 2019 – Cuba, 17 January 2019

 (accessed on 5 March 2019)